نور خدا در دل شب‎‌ها رسید

سپیده زد، شمس دل‌آرا رسید

خبر بده به فطرس ای جبرییل

دوای درد تو، مسیحا رسید

بیا خودت را برسان پیش او

بال و پرت سوخت، مداوا رسید

گدا.. گدا.. آی گدایان شهر!

رحمت واسعه به دنیا رسید

ملجاء هر شاه و گدا آمده

شاهِ شهیدِ شهدا آمده

آمده و نبی است بالا سرش

گرفته قنداقۀ او در برش

بوسه زند گاه به دستان او

گاه به پیشانی و بر حنجرش

چه هدیه‌ای داده خدا بر نبی

خوشا به حال پدر و مادرش

آمده تا حسینُ منّی شود

تا که بخوانند چو پیغمبرش

خون خدا، جان پیمبر حسین

عشق علی، عزیز  مادر حسین

او و حسن زیور اهل بهشت

دو سیّد و سرور اهل بهشت

شد پدرش آل نبی را شجر

بار و برش گوهر اهل بهشت

سَیّده ُالنّساء بود مادرش

مادر او مادر اهل بهشت

برادرش ساقی اولاد او

دو دست او ساغر اهل بهشت

بهشتی‌اند آلِ حسینِ علی

بهشت شد مالِ حسینِ علی

عرش خداوند نگهبان او

جان خداوند شده جان او

فاطمه جان بخواب چون می‌شود

روح امین سلسله جنبان او

گریه چو می‌نماید از تشنگی

ملائکه شوند گریان او

مشربۀ اوست لب مصطفا

ای به فدای لب و دندان او

نیست کسی تشنه به دور و برش

آب بود مهریۀ مادرش

شاه حسین است و ما نوکریم

ز نوکریِ او همه سروریم

ما همگی کبوتر بام او

پر بکشد به هر کجا، می‌پریم

ناز فقط مال حسین است و بس

هر چه که او ناز کند می‌خریم

فضیلت گریه به او این بود

ره به دعای خواهرش می‌بریم

حسین ای پادشه انس و جان

نوکریت عزّت و ایمانمان

تو را اِمامُ الشُّهدا خوانده‌اند

چشمۀ جوشان بقا خوانده‌اند

لَحمُکَ مِن لَحمِ بَشَر بود اگر

چرا تو را خون خدا خوانده‌اند

نَه خامس آل عبا، بل تو را

پنج تن آل عبا خوانده اند

تو همه شان بودی و در کربلا

حیف ترا جدا جدا خوانده‌اند

ای تن پاره پاره هر صبح و شام

علیکَ منّی سلامٌ سلام