و چشم‌های تو مبهوت کرده دل‌ها را
به رخ کشیده قدومت عصای موسی را
بغل گرفته نسیم شریعه عطر تو را
شمیم علقمه پر کرده است صحرا را
و مشک پاره برایم دوباره می‌خواند
دوباره روضۀ دست جدای سقا را
کنار آبی و ذکر عطش به لب داری
طنین ذکر تو تحقیر کرده دریا را
و تا همیشه تو با آن سر شکوفایت
ردای مرثیه پوشانده‌ای غزل‌ها را
شش گوشه‌ی ضریح تو ارکان عالم است
هفت آسمان برای تو مشغول ماتم است
جبریل نوحه‌خوان و ملائک به سر زنان
عرش خدا به یاد تو لبریز از غم است
تمام کودکانت خسته بودند
و روی خاک‌ها بنشسته بودند
چه خالی بود جای دست عباس
سرش را روی نیزه بسته بودند
بوی ایثار و شهادت بوی خون می‌آید
عشق از پرده‌ی اسرار برون می‌آید
این سوی معرکه آوای جنون می‌آید
آن سوی معرکه پیوسته قشون می‌آید
پناه قافلۀ بی پناه! میرفتی
به‌رغم دلهرۀ ذوالجناح میرفتی
کسی برای تو دیگر نمانده بود آقا!
تو یک تنه به دل آن سپاه میرفتی
و چشم‌های تو مبهوت کرده دل‌ها را
به رخ کشیده قدومت عصای موسی را
بغل گرفته نسیم شریعه عطر تو را
شمیم علقمه پر کرده است صحرا را
و مشک پاره برایم دوباره می‌خواند
دوباره روضۀ دست جدای سقا را
کنار آبی و ذکر عطش به لب داری
طنین ذکر تو تحقیر کرده دریا را
و تا همیشه تو با آن سر شکوفایت
ردای مرثیه پوشانده‌ای غزل‌ها را
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
