در این صحرا که خارش، بوسه می‌زد دامن ما را

به پای جان سماعی هست در خون گلشن ما را

سماعی بی سرو بی دست، اما آنچنان موزون

که نی نجوا کند آهنگ از خود رفتن ما را

بانوی صبر ای گهر عشق را امین

عاشق‌ترین نگاه اهورایی زمین

ای در طواف سایۀ چشم تو آفتاب

از خرمن شکوه تو احساس خوشه‌چین

هر چند نگاه تو مقیّد به رضاست

در باغ دلت عطر بهشت شهداست

در سینۀ مجروح تو داغی سرخ از

خورشیدِ به خون نشستۀ کرببلاست