خوب است که بابا
در این سفر با ماست
لبخند، بر لب‌هایش
دلگرمی‌ای زیباست
اما
هنگام گریه عمه جان، باید
سر بر کجای این سرِ بی‌شانه بگذارم؟!
قرآن ناطقی
بر روی نیزه، رأسِ تو در حکم بسمله
جسمت به روی خاک حروفِ مُقطعه
وقتی‌که آتش در میان خیمه‌ها افتاد
هنگامِ غارت شد ..
ناگه سران کوفه لرزیدند
بین وسایل نامه‌های خویش را دیدند
آن جنگجو هنوز
گویا بلد نبود
برپا بایستد
بر روی دست‌های پدر آمد
آن جنگجو هنوز
صحبت بلد نبود
پس با زبان گریه رجز سر داد
آن جنگجو هنوز
آن‌قدر بچه بود
کاروانی نیزه سردار
در میان خیل زن‌های بلا دیده
در کنار آخرین سردار باقی مانده بیمار
غل به پا زنجیر بر گردن به شهر آمد
شور و شادی شام را آکند
خوب است که بابا
در این سفر با ماست
لبخند، بر لب‌هایش
دلگرمی‌ای زیباست
اما
هنگام گریه عمه جان، باید
سر بر کجای این سرِ بی‌شانه بگذارم؟!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
