سرودن از لب تو با انارها

و راوی شکفتنت بهارها

به پاک بودن تو غبطه می‌خورند

زلالی تمام چشمه سارها

منظومۀ دهر نامرتب شده بود

هم روز رسیده بود هم شب شده بود

خورشید برادرم! توکه می‌رفتی

انگار غروب عمر زینبشده بود

اگر چه ایل و تبار مرا به همراهت...!

برو حسین که دست خدا به همراهت

دعای حرز لبم را به گردنت بستم

برو حسین که این بوسه‌ها به همراهت