تمام درد بر جانم نشسته رد خون روی دستانم نشسته
تو خوردی خیزران و، من ندانم چرا زخمش به دندانم نشسته
چو زینب پیکرش را آب می‌ریخت ستاره بر تن مهتاب می‌ریخت
همه دیدند چون زهرای اطهر ز هر جای تنش خوناب می‌ریخت
ید موسی و مسیحایی عیسی دارد نفس تیغ کفش معجز احیا دارد
حسنی زاده، ولی ابن حسینش گویند این حسینی، حسنی رزم تماشا دارد
به زحمت تکیه بر دیوار می‌کرد گهی این جمله را تکرار می‌کرد
الهی صورتش آتش بگیرد! که با سیلی مرا بیدار می‌کرد
الوداع گفت و رفت و بابا ماند
بین تنها، امام تنها ماند
سر لیلا هوای مجنون داشت
چشم مجنون به پای لیلا ماند
دوباره بوی محرم؛ دوباره بوی خدا
دوباره روضۀ ارباب، روضۀ سقا
دوباره هیئت و زنجیر و سینه و لطمه
دوباره بیرق سرخ حسین و بزم عزا
آرام‌تر بـرو که توانی نمانده است
تا آخرین نگاه، زمانی نمانده است
بگذار تا که سیر نگاهت کنم حسیـن!
یک لحظه بعد، از تو نشانی نمانده است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
