دلم تنگه دلم تنگه برادر

یه لشگر با تو می‌جنگه برادر

کمی آهسته‌تر جام بلورم!

که این صحرا پر از سنگه برادر

هنگام رحیل آسمان بود

دلشوره به جان آسمان بود

افتاد به دست و پای زینب

زنجیر مگر ز محرمان بود؟

می‌سوخت غنچه‌ای ز عطش در کنار آب

گردید باغبان بر گل شرمسار آب

آگه ز شیرخواره نبودی مگر فلک!

دادی به دست آب چرا اختیار آب؟

ز صحرای مصیبت کاروان ناله می‌آید

که یک باغ بنفشه بر مزار لاله می‌آید

ز جا خیز ای برادر حال خواهر را تماشا کن

سپرده دخترت را بر زن غساله، می‌آید

دل شب چشمه‌ها از چشم وا کرد

میان گریه بابا را صدا کرد

ز دوری پدر چون گریه سر کرد

صدای گریه‌ها سر را خبر کرد

غروب و بغض و خرابه کنار یک دیوار

نشسته‌ام و تو را گریه کرده‌ام بسیار

به روی خاک خرابه تو را کنم تصویر

که دست دخترکی را گرفته‌ای انگار

ز جور شامیان و سنگ کوفی

چرا ای ماه زینب در خسوفی؟

چو با تو می‌کنم یک راه را طی

چرا بر محملم، اما تو بر نی؟

ای یادگار مادرم آهسته‌تر برو

آهسته از مقابل چشمان‌تر برو

امرم به صبر کردی و آرام شد دلم

اما بیا ز دختر خود بی‌خبر برو

چرا نیامده‌ای شاپرک؟ شدی راهی

چو عمر پر زده رفتی، چه عمر کوتاهی!

دو فصل دیده، ندیدی دو فصل دیگر را

به سال اول عمر تو مانده شش ماهی

با عطر یاس‌های بهشتی معطری

آه ای علی چقدر شبیه پیمبری

بسیار خفته‌ای تو در آغوش گرم من

اما دریغ از تو و این خواب آخری

عشق یعنی بر لب دریای سبز

ایستاده یک نفر سقای سبز

تشنگان را آب حیوان می‌دهد

دست‌هایی سبز با صهبای سبز

دو تیر یکسره چشم امیدم از تو بریده

یکی نشسته به مشک و یکی نشسته به دیده

ز جای خیز و بیا همرهم به خیمه و مپسند

که پیش چشم عدو رو کنم به خیمه خمیده