چقدر گریه نوشته دلم برای سرت

تمام جسم تو زخمی...ولی فدای سرت

چه آمده به سرت زیر تیر و نیزه و نعل؟

بگو که بوسه بگیرم من از کجای سرت؟

دیگر تحملش به سر آمد، برابرش

دارد ز دست می‌رود عمه، عمو، سرش

شمشیر و نیزه، تیر و سنان متحد شدند

با هر صدای حرمله: «حمله به پیکرش»

نگاه و آه چه در هم شدند پشت سرت

امیدهای دلم کم شدند پشت سرت

خبر ز رفتن تو بین خیمه تا پیچید

ز غصه، قامت و قد، خم شدند پشت سرت

 ته گودال تمام بدنش می‌سوزد خواهری دید عقیق یمنش می‌سوزد

نیزه‌ها زیر حرارت همگی ذوب شدند بی سبب نیست جراحات تنش می‌سوزد

 نسیم تلخ پر از انکسار می‌آید و ذوالجناح دگر بی سوار می‌آید

به باد رفته گمانم تمام هستی او به سمت خیمه چه بی اختیار می‌آید

آیات عاشقی است که تنزیل می‌شود

یس و مریم است که ترتیل می‌شود

کوثر و مُلک بوده و والفجر هم رسید

قرآن فاطمه است که تکمیل می‌شود

تا میان عاشقان ما هم سری پیدا کنیم

باید از خوبان عالم دلبری پیدا کنیم

در مسیر قرب لحظه لحظه باید پیش رفت

باید از این حال، حال بهتری پیدا کنیم

تو را آفریده که خود را ببیند

تجلی أسمای حسنی ببیند

خودش از ازل خیره‌ات بود و حالا

زمانش رسیده که دنیا ببیند

وقتی خبر رسید که مسجد سری شکست

در گوشه‌ای ز خانه قد دختری شکست

باور نمی‌کند که علی را زمین زدند

آن حیدری که با نگهش خیبری شکست

فصل نوش شراب انگور است

سایۀ غم ز قلب‌ها دور است

کوری چشم دشمنان علی

بزم شادی شیعیان جور است

دارد گناه قلب مرا تار می‌کند

این نانجیب کار مرا زار می‌کند

می‌خواستم وقف تو باشم ولی نشد

دنیا خلاف میل دلم کار می‌کند

چشمی که از روایت این روضه‌ها تر است

"فردا کنار فاطمه با آبروتر است"

عمری به گریه در پی دلدار بوده‌ایم

روز جزا پی من و تو چشم دلبر است