بانوی شاعر جوانی در بحرطویل عاشورایی خود، برمبنای ترجیح‌بند محتشم کاشانی به توصیف کربلا پرداخته است. 

رسول دادخواه خیابانی که به «رسول ترک» معروف است از اراذل و اوباش تهران قدیم است که به سبب حفظ حرمت مجلس عزای امام حسین (ع) آبرو و اعتباری می‌گیرد و تا پایان عمر خادم مجالس و محافل حسینی می‌شود.

کرب‌زنی؛ آئین سنتی مردمان مازندران در عزاداری برای سیدالشهدا (ع) است که متأسفانه امروزه کمتر بقایایی از اجرای آن را در این خطه از کشور شاهد هستیم.

در زمان ورود سر مبارک امام حسین (ع) به دربار یزید، فرستاده قیصر روم در مجلس حضور داشت و درباره صاحب سر از یزید سؤال کرد. او زمانی که متوجه این جنایت لب به اعتراض و رسوایی یزید گشود که همین امر موجب شد تا یزید فرمان قتلش را صادر کند.

در مقاطع گوناگون پس از واقعه عاشورا نقش حضرت زینب (س) در مدیریت بحران، مدیریت کاروان اسرا و خطابه افشاگرانه ایشان علیه دستگاه اموی، بارز و نشان از موقعیت‌سنجی ایشان دارد.

زهیر بن قین که نسبت به خاندان علی (ع) کینه‌توز بود به واسطه صحبت‌های پرنفوذ همسرش؛ دُلهَم به ملاقات با امام حسین (ع) رفت و حقانیتی بر او آشکار شد که موجب شد همراه یاران سیدالشهدا (ع) به شهادت برسد.

حر بن یزید ریاحی از جمله پیشقراولان سپاه کوفه است که نخستین‌بار راه را بر کاروان امام حسین (ع) می‌بندد و ایشان را در دشت کربلا مجبور به اقامت می‌کند. جریان ندامت و پشیمانی او، پذیرش توبه‌اش از سوی امام حسین و شهادتش در راه ایشان در بحرطویلی زیبا به تصویر کشیده شده است.

هدف نگارنده در این پژوهش بیشتر معطوف به شعائر و سنت‌های دینی درعراق و خصوصا مراسم سوگواری حسینی بوده ‌­است. این مراسم از آن جهت مورد مطالعه قرار گرفته که پدیده‌­ای دینی- اجتماعی بوده و پدیدآور گفتمان ویژه عاشوراست.

بحریه بنت مسعود خزرجی؛ شیرزنی است که پس از شهادت همسرش در رکاب امام حسین (ع)، به این نیز بسنده نکرده و پسر نوجوانش را برای جا‌ن‌نثاری در راه امام حسین (ع) تشویق می‌کند.

در دو بحر طویل سروده غلامرضا سازگار مشاهده می‌شود که گویی امام حسین (ع) برای خود مرثیه‌خوانی می‌کند در عین حالیکه در کلام ایشان عزت نفس، ذلت‌ناپذیری و استواری در وصول به هدف وجود دارد.