پیاده‌روی و زیارت اربعین در دهه‌های اخیر و با توجه به ممانعت بعثی‌ها در برگزاری این مراسم معمول شده است وگرنه که هیچ روایت خاصی در مورد این مسئله و ضرورت انجام آن وجود ندارد و اگر به زیارت اباعبدالله (ع) نیز نائل نشدیم می توانیم از راه دور و رو به کربلای معلی با ذکر سلام زیارت کنیم.

با نگاهی متفاوت به زیارت عاشورا، متوجه این امر می‌شویم که فرازهایی از این زیارت‌نامه تفاوتی میان شناخت نسبی و شناخت معرفتی قائل شده است، امری که موجب شد عده‌ای علیرغم برحق بودن امام حسین (ع) مقابل او در روز عاشورا بایستند.

بنا بر برخی اقوال تاریخی چنین استنباط می‌شود که نامه‌ای که عمر سعد به ابن زیاد نوشت و در آن آورد که امام حسین (ع) قصد سازش با یزید را دارد بنا به خواست امام حسین (ع) بوده در حالیکه در هیچ مقطعی از تاریخ مشاهده نمی‌شود که امام حسین (ع) ذره‌ای از مواضع خود در بیعت نکردن با یزید عقب‌نشینی کند.

رویدادی همچون واقعه عاشورا را تنها نباید از چشم یک فرد و یا افراد خاصی دید که کمر به دشمنی و قتل با خاندان اهل بیت (ع) بسته بودند بلکه سلسله عواملی موجب اضمحلال و انحطاط اخلاقی و انسانی جامعه‌ای شد که در جریان عاشورا و قتال با حسین (ع) از هم پیشی می‌گرفتند.

براساس آنچه که در تاریخ نقل شده است، مادر، فرزند و عروسی که پیشتر مسیحی بوده و بعدها به واسطه امام حسین(ع) مسلمان می‌شوند در واقعه کربلا حضور داشته که فرزند به تشویق مادر به میدان جنگ رفته و شهید می‌شود و پس از او عروسشان نیز توسط سپاه عمر سعد به شهادت می‌رسد.

اعتقاد به پاداشی که حاصل اشک ریختن در مصیبت اهل بیت(ع) و به ویژه امام حسین(ع) است، امری نیست که تنها در میان اسناد و مدارک تاریخ شیعی و نزد اندیشمندان آن مطرح باشد بلکه علمای اهل سنت نیز به آن اقرار دارند.

یکی از مجموعه‌های مقاتل با نام «مقتل مظلوم» در انتشارات کتاب جمکران بازآرایی و منتشر شد.

در بررسی مقاطعی از واقعه عاشورا این موضوع کمی پررنگ است که برخی با نگاهی مغرضانه قصد دارند با بزرگنمایی اتفاقاتی که بیشتر برانگیزاننده احساسات است، اصل و عمق واقعه کربلا را به محاق ببرند در حالیکه با مستدل بودن بسیاری از این ماجراها، باید نگاهی منطقی نیز به بروز آنها نیز داشت.

مسئله تشنگی امام حسین (ع) و یاران و خاندانش در دشت کربلا یکی از مسلمات بارز و محرز تاریخی است اما به این معنی نیست که ایشان و یارانشان کوششی در به دست آوردن آب از شریعه نداشته باشند.

تمام افرادی که پس از شهادت امام حسین(ع) به پیکر مطهر سیدالشهدا(ع) جسارت کردند و لباس و لوازم شخصی ایشان را به غارت بردند به سرنوشت شوم و نحسی دچار شدند.