کرب و بلا: کاروان اسرای خاندان اهل‌بیت (ع) و نیزه‌داران حامل سرهای مطهر شهدای کربلا که در پیشاپیش آنان به سمت شام در حرکت بودند، در میانه راه به شهر موصل رسیدند؛ شهری در ساحل رود دجله، در فاصله60 کیلومتری شهر کوفه.
نیزه‌داران قبل از ورود به شهر ماموران خود را برای تهیه توشه و آگاه کردن مردم از رسیدن اسرا و آذین‌بندی به داخل شهر فرستادند. مردم موصل همگی بر این تصمیم متفق شدند که تمام نیازهای آنها را فراهم کنند و به خارج شهر بفرستند و کاروان هم در بیرون از شهر منزل کند و اجازه ورود آنها به داخل موصل را ندادند.
آنها نیز چنین کردند و در یک فرسنگی شهر موصل فرود آمدند. نیزه‌داران رأس مطهر سیدالشهدا (ع) را بر سنگی نهادند و قطره خونی بر روی سنگ چکید. این قطره خون شروع به جوشیدن کرد.
جوشش خون بر روی این سنگ قطع نشد و پس از آن هرساله همزمان با روز عاشورا این اتفاق تکرار می‌شد و از آن قطره خون روی سنگ، خون تازه می‌جوشید. مردم نیز که از این واقعه مطلع شدند، در روز عاشورا به این منطقه آمده و در اطراف این سنگ عزاداری می‌کردند.
این رسم همچنان پابرجا بوده تا زمان «عبدالملک مروان» که او دستور داد سنگ را از این مکان به جای دیگری انتقال دادند و کسی از محل جدید آن مطلع نگشت. با وجود انتقال این سنگ به مکانی نامعلوم اما طبق آنچه در کتب تاریخی آمده است، در همین منطقه و بر روی محلی که سنگ قرار داشت، گنبدی گنبدی بنا شد که آن را «مشهدالنقطه» نامیدند.*
_____________________________________________
* بازخوانی مقتل حسین بن علی (ع)، ویرایش یاسین حجازی، صص 485-484
