کرب و بلا، حجت‌الاسلام و‌المسلمین ایمان ضرابی؛ پژوهشگر و مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به تلاش‌های امام سجاد (ع) در بقای قیام امام حسین (ع)، گفت: شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش آثار ویرانگری برای حکومت بنی‌امیه داشت و به نوعی مشروعیت آن دستگاه را زیر سؤال برده بود با این حال امام زین‌العابدین (ع) برای آنکه این قیام به دست فراموشی سپرده نشود، با ترویج سنت اشک ریختن بر شهیدان مظلوم نینوا و زنده نگه داشتن یاد و خاطره جانبازی آنان اهداف شهیدان کربلا را دنبال کردند.
وی ادامه داد: براین اساس هر وقت امام می‌خواست آب بیاشامند، تا چشمان مبارک به آب می‌افتاد، اشک سرازیر می‌شد و هنگامی که سبب گریه آن حضرت را می‌پرسیدند، می‌فرمود: «چگونه گریه نکنم، در حالی که یزیدیان آب را برای وحوش و درندگان بیابان آزاد گذاشتند، ولی به روی پدرم بستند و او را تشنه به شهادت رساندند».
حجت‌الاسلام ضرابی تصریح کرد: آن حضرت در کنار عمه گرامی خود زینب کبری(ع) با سخنرانی و خطبه‌های آتشین و بیدار کننده در اسارت و بعد از آن تا پایان عمر شریفشان توانست نهضت حق‌طلبانه سالار شهیدان را از هجوم تحریف نجات بخشد که دستاورد این حرکت بعد از گذشت پانزده قرن قابل مشاهده است.
وی به وصایای امام حسین (ع) پیش از عزیمتشان به عراق اشاره کرد و گفت: نقل از امام محمدباقر(ع) است که چون سیدالشهدا (ع) متوجه عراق شدند، تمام وصیت و کتب و غیر آن را به ام سلمه؛ همسر پیامبر(ص)، دادند و به او فرمودند: چون که بزرگترین فرزند من به سراغ تو آمد، آنچه به تو دادم به او برگردان و سیدالشهدا (ع) که به شهادت رسید، علی بن حسین (ع) به سراغ ام‌سلمه آمدند و آنچه را پدر بزرگوارشان به او داده بودند، به حضرت برگرداند.
این مدرس حوزه و دانشگاه تأکید کرد: از جمله روایات مشهور دیگر اینکه حضرت امام حسین (ع) به هنگام شهادتش در کربلا علی بن حسین علی (ع) را در حالیکه بیمار بود، به حضور طلبیدند و سپس اسم اعظم و مواریث انبیا را به ایشان وصیت نمود و به ایشان فهماند که علوم و مصحف‌ها و سلاح را نزد ام‌سلمه گذاشته و به او امر کرده است که همه اینها را به حضرت تحویل دهد.
وی اشاره‌ای نیز به روایت اهل سنت در این باره کرد و گفت: حسین بن علی (ع) در روز عاشورا دختر بزرگ خود را خواست و نامه به هم پیچیده‌ای را به او داد و او را مأمور کرد که آن را به برادرش علی بن حسین (ع) پس از او تسلیم نماید که این روش در رفتار امام حسین(ع) می‌تواند نشان دهنده معرفی امام سجاد(ع) به جامعه پس از حیات ظاهری خودشان باشد علاوه بر اینکه قطعاً رهنمودهایی در تداوم حرکت امامت و ولایت بدیشان در گفتار و مکتوبات به جای مانده برای آن حضرت داشتند .
حجت‌الاسلام ضرابی، توسل به ادعیه و مسیر معنویت را استراتژی امام سجاد (ع) در تداوم مسیر قیام پدر بزرگوارشان معرفی کرد و ادامه داد: هنگامی که جامعه دچار انحراف شده، روحیه رفاه‌طلبی و دنیازدگی بر آن غلبه و فساد سیاسی و اخلاقی و اجتماعی آن را در محاصره قرار داد و از نظر سیاسی هیچ روزنه‌ای برای تنفس وجود نداشت و کرامت انسانی لگدمال شد ، امام سجّاد (ع) توانست از دعا برای بیان بخشی از عقاید خود استفاده کند و بار دیگر تحرکی در جامعه برای توجه به معرفت و عبادت و بندگی خداوند ایجاد کند.
وی با اشاره به فرازهایی از «صحیفه سجادیه» اظهار داشت: یکی از مضامین مهم سیاسی - دینی صحیفه، طرح مسأله امامت است. امام سجاد (ع) در ضمن دعاهای خود در چندین مورد، مباحث سیاسى به ویژه مسئله «امامت» و رهبری جامعه اسلامی را مطرح کرده است.
این مدرس حوزه و دانشگاه در پایان گفت: درس بزرگی که علی بن الحسین (ع) به جامعه آن روز و حتی امروز می‌دهد رفتن در مسیر آگاهی است. ایشان به ما آموخت که بدون آگاهی و دانش و از روی احساس وارد حرکت‌های اجتماعی نشوید، چون حرکتی که در آن اگاهی نباشد می‌تواند یک تراژدی ناگوار را به بار آورد که نمونه بارز آن ماجرای «حره» بود که امام سجاد (ع) می‌خواهد به آن مردم بی‌بصیرتی که حاضر نشده بودند امام حسین (ع) را یاری کنند و حالا تحت تأثیر سخنان دیگران یا احساسات، دست به سلاح برده‌اند، تفهیم کند که شما باید به موقع وارد عمل می‌شدید و حجت خدا را یاری می‌کردید. حرکت شما حرکت کور کورانه است که به نابودی خودتان و استحکام حکومت فاسد اموی منتهی خواهد شد.
