به گزارش «پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام»، از اوایل تشکیل حکومت آل سعود گاهى وهابی‌ها به شهرها و نواحى مختلف عراق حمله مى کردند. بنا به نوشته مورخان حملات وهابی‌ها به کربلا و نجف از سال 1216، زمان حکومت عبدالعزیز آغاز شد و تا بعد از سال 1225 دوران حکومت سعود‌بن‌عبدالعزیز ادامه داشت و در طول مدت دوازده سال چندین بار کربلا و نجف و مناطق مرزى عراق مورد تاخت و تاز وهابی‌ها قرار گرفت.
ظاهرا نخستین بار در سال 1216 بود که سعود‌بن‌عبدالعزیز با لشگر عظیمى به کربلا حمله کرد. صلاح‌الدین مختار، از نویسندگان وهابى در این باره چنین می‌نویسد: «در سال 1216، امیر سعود (پسر عبدالعزیز) در رأس سپاهى از مردم نجد و عشایر جنوب و حجاز و تهامه و نواحى دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذیقعده به شهر کربلا رسید و آن رامحاصره کرد، سپاه مذکور باروى شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در کوچه و بازار و منازل به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند و در آبى به نام ابیض گرد آمدند، خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سواره دو سهم قسمت کرد.»
مورخ نجدى، شرح واقعه مزبور را اینطور نوشته است که:
«در سال 1216 در ماه ذیقعده سعود، با سپاهى مرکب از جمیع شهرنشینان و بادیه نشینان نجد و جنوب و حجاز و تهامه و نقاط دیگر به قصد حمله به سرزمین کربلاى حسینى علیه‌السلام حرکت کرد و دربیرون شهر فرود آمد. سپاه مزبور دیوار شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در بازارها و خانهها به قتل رسانیدند و گنبد روى قبر را ویران ساختند و صندوق روى قبر راکه زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده شده بود برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن هاى نفیس و غیر آنها هرچه یافتند، غارت کردند، نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالى که قریب به دو هزار تن از اهل کربلا را کشته بودند .»
صلاح الدین مختار، پس از نقل سخن ابن بشر، می‌گوید که: «امیر سعود به شهرى حمله برد و قتل و غارت کرد که در نظر شیعه، شهرى است که رعایت احترام آن لازم است.»
و یکى از مستشرقین درباره جنایات هولناک وهابی‌ها در کربلا، می نویسد: «12 هزار وهابى غافلگیرانه به ضریح امام حسین علیه‌السلام هجوم آوردند، بعد از آن که به غنائم عظیمى دست یافتند، هرچه می‌توانستند با خود حمل کردند و هرچه باقى ماند، طعمه حریق ساختند، پیرمردها و زن‌ها و کودکان به شمشیر عرب‌هاى وحشى قتل عام شدند، قساوتشان هرگز اشباع نمی شد و آنقدر کشتند که خون مثل نهر آب جارى شد و در نتیجه در این حمله بیش از چهار هزار نفر به قتل رسیدند و آنچه غارت کردند و با خود بردند بیش از چهار هزار بار شتر بود و بعد از غارت و کشت و کشتار ضریح امام و هرچه در اطراف آن بود، کوبیدند و به صورت تل خاکى درآوردند و همه چیز را ویران ساختند و به خصوص مناره‌ها و قبه‌ها را به اعتقاد این که از طلا ساخته شده اند.»
مرحوم علامه سید محمد جواد عاملى مولف «مفتاح الکرامه» که حمله وهابیان به کربلا و نجف در حال حیات او اتفاق افتاده و خود شاهد حمله آنها به نجف بوده در خاتمه جلد پنجم«مفتاح الکرامه» می‌نویسد: «سعود وهابى که در سرزمین نجد سر به شورش برداشته و در منطقه آشوب به پا کرده بود، بدعت‌هاى زیادى در دین گذاشت و خون‌های زیادى از مسلمانان بریخت و قبور ائمه شیعه را با خاک یکسان کرد و در سال 1216 به مشهد حسین علیه‌السلام هجوم بردند، مردان و کودکان را کشتند، اموال مردم را گرفتند و در بی‌احترامى نسبت به آستان مقدس زیادهروى کردند و آن را ویران ساختند و از ریشه درآوردند و آنچنان در حرم شریف فساد و ویرانى بار آوردند که خدا می داند»
برگرفته از فارس
