به گزارش کرب و بلا، ماه شعبان فرا رسید؛ ماهی که پیامبر اسلام آن را ماه خود لقب داده است و فرمود:«رجب شهر اللّه و شعبان شهری و رمضان شهر امّتی» (رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است). (وسایل الشیعه، ج 10، ص 480)

اما از جمله فضیلت‌های این ماه، موالید بزرگی است که در آن روی داده است و از همه آنها مهمتر میلاد مسعود امام حسین (ع) در سوم این ماه؛ چنانکه آمده است: «زمانی که اول ماه شعبان فرا رسد، منادی ای از زیر عرش ندا می‌دهد: ای کسانی که در کوی حسین بار انداخته اید! شب نیمه شعبان را از زیارت آن حضرت خالی مگذارید؛ زیرا اگر بدانید در زیارت نیمه شعبان چه مقدار اجر و ثواب است، سال بر شما طولانی می‌شد، تا نیمه شعبان فرا رسد.» (اقبال الاعمال، سید بن طاووس ج 3، ص 339 و  بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 101، ص 98)

از این مطلب می توان چنین نتیجه گرفت که گذشته از برکت و فضیلت نیمه‌شعبان که به جهت میلاد منجی آخرالزمان مهدی موعود (عج) قدر و منزلت شب‌های قدر را نیز یافته است، زیارت و توسل به امام حسین (ع) در این شب، اجر و پاداش آن را نیز دو چندان می‌سازد؛ چنانکه امام سجاد (ع) فرمود: امام سجاد (ع) می‌فرماید: «هر کس دوست دارد با یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر مصافحه کند، امام حسین (ع) را در شب نیمه شعبان زیارت کند که فرشتگان و ارواح پیامبران، برای زیارت آن حضرت، از خداوند کسب اجازه می‌کنند و به ایشان اجازه داده می‌شود؛ پس خوشا به حال کسانی که با ایشان، مصافحه کرده و ایشان با آن‌ها مصافحه کنند. (تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، ج 6، ص 48)

به هر حال این ماه سراسر شکوه، فضیلت و برکت است تا آنجا که شیخ عباس قمی در «مفاتیح‌الجنان ص 267» بنا بر قول معصوم (ع) آورده است: خداوند در روز اول شعبان به درهای بهشت امر می‌کند که باز شوید و به شاخه‌های درخت طوبی امر می کند که شاخه‌هایش را نزدیک این دنیا بیاورد، هر کس دری از خیر و نیکی را در این روز فرا گیرد، هر که نماز مستحبی در این روز ادا کند، هرکه در این روز، روزه بگیرد، هر که میان زن و شوهرش یا پدر و فرزندش یا خویشاوندانش یا مرد و زن همسایه‌اش یا مرد و زن بیگانه صلح برقرار کند، کسی که طلبی از کسی دارد از او کم کند، کسی که قرضی را که صاحبش از بازگشت آن مأیوس شده به یاد آورد و آن را ادا کند، کسی که کفالت یتیمی را بر عهده بگیرد، کسی که قرآن یا چیزی از آن را بخواند، کسی که خدا را به یاد آورد و نعمت‌های او را بشمارد و او را شکر کند، کسی که مریضی را عیادت کند، کسی که به پدر و مادر یا یکی از آنها نیکی کند، کسی که جنازه‌ای تشییع کند، کسی که مصیبت‌زده را تسلیت گوید، کسی که کار خیر انجام دهد. حتماً به شاخه‌ای از درخت طوبی آویخته می‌شود.

از جمله دلایلی که این ماه را در نزد شیعیان علاوه بر فضیلت و منزلت آن با جشن و سرور همراه و توأمان می‌سازد آنکه به جهت مولود بزرگ این ماه یعنی حسین بن علی (ع)، هیچ واقعه شهادتی در مورد معصومین (ع) و بزرگان دین در آن رخ نداده است، همچنانکه در ماه محرم نیز خداوند تبارک و تعالی هیج واقعه تولد و امر خوشایندی را برای جامعه مسلمین و به ویژه شیعیان مقرر نکرده است.