به گزارش کرب و بلا، براساس آنچه که پیشتر ذکر شد، افرادی از سپاه کوفه که در جریان قتال با حسین بن علی (ع) حضور داشتند، بعدها به نقل آنچه از نزدیک شاهدش بودند پرداختند که البته مشاهدات آنها نیز با یکدیگر متفاوت است و بسته به اینکه تا چه اندازه بر حقانیت امام حسین (ع) ایمان داشته اما از بیم جان جرأت سرپیچی از فرمان عبیدالله بن زیاد و عمر سعد را نداشته و یا اینکه اساساً معرفتی و درکی از امام زمان خود نداشتند، گزارش هایشان نیز یا بیطرفانه بوده و یا سویه‌ای خصمانه و کینه‌توزانه داشته است.
اما یکی از این افراد که سبوعیت و خباثت را در جریان واقعه کربلا به حد کمال خود رسانده است؛ «هانی بن ثبیت حضرمی» است؛ او از جمله او از 10سواری بود که در عصر عاشورا به دستور عمر بن سعد، با اسب بر بدن امام حسین(ع) و یارانش تاختند و استخوان‌های سینه و پشت آن حضرت را در هم شکستند. (ابن طاووس، لهوف، ص130؛ ابن شهر آشوب، المناقب، ج4، ص111؛ مجلسی، بحارالانوار، ج45، ص59) و البته به این میزان نیز بسنده نکرده و به همراه «رحیل بن خیثمه جعفی» و «جریر بن مسعود حضرمی» کمان و لباس‌های ایشان را نیز ربودند. (ابن شهر آشوب، المناقب، ج4، ص111).
از دیگر دلایل شهرت وی گزارش از برخی از وقایع کربلا است. (ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج8، ص186؛ طبری، تاریخ، ج5، ص449) تا جایی که ابومخنف با واسطه ابوجناب کلبی به نقل از هانی، آخرین گفت و گوی امام حسین (ع) با عمر بن سعد را گزارش کرده است که امام حسین (ع) توسط عمرو بن قرظه به عمر سعد پیغام داد تا شبانه با یکدیگر دیدار کنند و در نتیجه شب هنگام، امام (ع) و ابن سعد هر یک با همراهی بیست سوار به محل ملاقات آمدند؛ هر دو از یاران خود خواستند تا فاصله گیرند و دیدار آنان تا پاسی از شب طول کشید. (طبری، تاریخ، ج5، ص413).
برخی مورخان او را قاتل افرادی چون عبدالله بن علی بن ابی طالب و جعفر بن علی بن ابیطالب نیز می دانند و نقل است که او با کمک بکیر بن حی تمیمی، عبدالله بن عمیر کلبی(وهب نصرانی) را نیز به شهادت رساندند. (طبری، تاریخ، ج5، ص436؛ ابن اثیر، الکامل، ج4، ص68).
وی که به واسطه ارتکاب به جنایات متعدد در زیارت ناحیه مقدسه لعن شده است در سال 66 هجری قمری به دستور مختار ابوعبید ثقفی کشته شد.
مدخل هانی بن ثبیت حضرمی را در ویک حسین بخوانید.
