به گزارش کرب و بلا، برپایه نظر بسیاری از اهالی تهران و البته با رجوع به منابع تاریخی تهران قدیم، تکیه «نفرآباد» نخستین تکیه در تهران بوده است و قدمت آن به دوران صفویه و حتی زمانی بسیاری قبل‌تر از آنکه آغامحمدخان قاجار، تهران را به عنوان پایتخت برگزیند.
در حقیقت این تکیه که سال ساخت آن 1060 هجری قمری و در دوران شاه طهماسب صفوی است و اکنون نزدیک به چهارصد سال از عمر آن می‌گذرد، در جوار حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بنا شده؛ یعنی زمانی که ری به عنوان یکی از شهرها و مراکز زیارتی از قدیم الایام مطرح بوده و شاید تا آن زمان تهران، به عنوان قریه‌ای در اطراف ری، تنها محل تفرج و ییلاق متمولین و سلاطین بوده است.
در حال حاضر این تکیه در منطقه 20 تهران و همانگونه که ذکر شد در جوار حرم شاه عبدالعظیم (ع) در شهرری و ضلع شرقی حرم و در محله‌ای به همین نام یعنی «نفرآباد» واقع شده است و نکته جالب توجه اینکه با وجود قدمت و ویژگی‌های منحصر به فرد آن تاکنون ثبت ملی نشده و متأسفانه به دلیل عدم رسیدگی در آستانه تخریب، قرار دارد.
عنوان تکیه «نفرآباد» برای اهالی محل به این نام مصطلح و مشهور است و به شکلی رسمی، این تکیه که همچنان نیز پابرجاست و در طول این همه سال میزبان برگزاری مراسم‌های عزاداری ایام محرم و صفر بوده است، تکیه حضرت علی اکبر (ع) نام دارد همچنانکه بر سر در این تکیه با نمایی آجری، کاشی کاری وجود دارد که در آن صحنه به شهادت رسیدن حضرت علی اکبر (ع) در دشت کربلا نقش بسته است.
از دیگر مشخصه‌های این تکیه می‌توان به شبستان آن اشاره کرد که با سکویی به ارتفاع 30 سانتیمتر از زمین با پهنای 3 متر تا دیوار پشتی، محل استفرار عزاداران اباعبدالله الحسین (ع) بوده است و از آنجا که تکیه علاوه بر برگزاری مراسم عزاداری، به اجرای مجالس تعزیه نیز اختصاص دارد لذا بنای شبستان این تکیه در دو طبقه بنا شده است تا بانوان با استقرار در طبقه فوقانی آن مشرف به سکوی اجرای تعزیه، تماشاگر آن باشند.
از جمله نکات مهم در این تکیه همچون موارد مشابه، مسقف شدن فضای داخلی شبستان آن در موسم عزا با استفاده از چادر است که یک ستون چوبی به ارتفاع 12 متر خیمه افراشته شده در ایام عزاداری که کار دست هنرمندان اصفهانی است را پابرجا نگاه می‌دارد.
