به گزارش کرب و بلا، 8 سال پیش یعنی سال 91 در همین روزها بود که خبر از ساخت ضریح جدید امام حسین (ع) به سفارش ستاد بازسازی عتبات عالیات و به طراحی استاد محمود فرشچیان مخابره شد،؛ ضریحی که براساس همان پلات مشهور مضجع شریف اباعبدالله الحسین (ع) که برخلاف سایر بقاع متبرکه و مضاجع شریف اهل بیت (ع) ، شش‌گوشه است طراحی و ساخته شد.
استاد محمود فرشچیان؛ پیشکسوت هنر نگارگری درباره ویژگی‌های طراحی این ضریح، گفته بود: «این طراحی یک اثر منحصر به فرد است و هیچ گونه شباهتی با کارهایی که تاکنون ساخته شده ندارد و در این طرح، همه نوع هنر اصیل ایرانی ترکیب شده و جای جای ضریح مملو از آیات قرآن و اسامی خداوند و ائمه (ع) است و شش‌گوشه ضریح شبیه 6 گلدان بزرگ است و روی آن آیه «الله نور السماوات والارض» نوشته شده که به طور مشبک بوده و در آن نور ساطع می‌شود.»
اما فارغ از این شاهکار هنری که شناسنامه آن به نام یک هنرمند ایرانی در کربلای معلی به ثبت رسیده است، اشاره شد که ضریح مطهرامام حسین (ع) شش‌گوشه است و در اقوال تاریخی برای آن دلایلی ذکر شده است که به مواردی از آن اشاره می‌شود:
به طور مثال شیخ مفید در بخشی از کتاب «الارشاد» به ذکر نام 17 نفر از شهدای بنی‌هاشم در روزعاشورا پرداخته و می‌نگارد: «آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند که هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین از سمت پای سیدالشهدا (ع)، ایشان را زیارت می‌کنند.» و به گفته شیخ مفید، علی بن الحسین (علی اکبر) از جمله ایشان است.
نقل دیگری از جعفر بن محمد قمی در کتاب «کامل الزیارات» بر آنچه که شیخ مفید در کتاب خود گفته است، صحه می گذارد؛ به این شرح که:
«امام سجاد (ع) (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را حیران یافت چرا که میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، در نتیجه امام زین‌العابدین (ع) از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: کسی هست که مرا کمک کند؟ و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی‌طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً» .(این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند.)
براساس کتاب «کامل الزیارات» امام سجاد (ع) پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس (ع) و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرده و سپس از بنی اسد می خواهند که دو گودال بزرگ در نزدیکترین مکان به قبر مطهر امام حسین (ع) حفر کنند.
در بخشی از مرقومه این کتاب می‌خوانیم: «ایشان سپس به بنی اسد دستور داد تا در یکی شهدای بنی هاشم و در دیگر گودال، سایر شهدای کربلا به خاک سپرده شوند»
براین اساس گودالی نزدیکتر بر قبر مطهر سیدالشهدا (ع) اختصاص به شهدای بنی‌هاشم دارد و گودالی کمی دورتر از آن سایر شهداست و به همین خاطر است که ضریح امام حسین (ع) برخلاف سایر ائمه معصومین (ع) شش گوشه است تا به این واسطه ادای احترامی باشد بر سایر شهدایی کربلا، ار جمله حضرت علی اکبر (ع) که در پایین پای حضرت مدفون هستند.
امام صادق (ع) نیز در این مورد به عبدالله بن حماد بصری فرمود: امام حسین (ع) را غریبانه کشتند، کسی که امام را زیارت می‌کند بر او غمگین می‌شود و بر او گریه می‌کند و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش ببیند.
