به گزارش کرب و بلا، بسیاری از یاران حضرت سیدالشهداء (ع) به دلیل آنکه ناشناس یا غلام بودند و یافتن نشانی از ایشان در تاریخ بسیار بعید است، همچنان ناشناس مانده و از ایشان نامی برده نشده است.
«سماوی» در کتاب «ابصار العین» با پژوهش دقیق در متون تاریخی که برخی از آنها امروزه به سختی در دسترس است و با ارجاع هر نقل قول به کتابی که بخشی از شرح زندگینامه شهدای دشت کربلا را نقل کرده است، زندگینامه شهدای کربلا را تألیف نموده و مرجعی برای تحقیقات بعدی شده است.
طبق شواهد تاریخی برخی از شهدای کربلا از زمره غلامانی بودند که توسط حضرت علی (ع) و خاندان ایشان خریداری و سپس در راه خدا آزاد می‌شدند، اما خود این غلامان ترجیح دادند در کنار این خاندان بمانند و به ایشان خدمت کنند.
یکی از شهدایی که سرگذشت او در این کتاب نقل شده است؛ «نصر بن ابى نیرز» فرزند پادشاه حبشه و غلام حضرت امیرالمومنین (ع) است. ابو نیزر در خردسالی به دین اسلام گروید و طبق نقل برخی مورخین به رسول خدا (ص) اهدا شد و تحت تربیت ایشان قرار گرفت. پس از رحلت پیامبر در کنار خاندان حضرت علی (ع) زندگی و در نخلستان آن حضرت کار می‌کرد. چنانکه «مبرّد» در کتاب «الکامل» ذکر کرده، حدیث مشهور حضرت علی (ع) در مورد جارى ساختن چشمه آب و وقف آن از ابو نیزر نقل شده است.
نصر بن ابى نیزر پس از شهادت حضرت علی و فرزند بزرگوارشان امام حسن مجتبی (ع) به امام حسین (ع) پیوست و با حضرت از مدینه به مکه از آنجا به کربلا رفت. نصر از جنگاوران سواره سپاه امام بود که در حمله نخست سپاه عمر سعد به شهادت و سعادت ابدی رسید و برای همیشه نام خود را در زمره یاران اهل بیت (ع) ثبت کرد.
