به گزارش پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام کرب‌وبلا؛ علی‌اکبر مداحی از اعضای کمیسیون نظارت و ارزشیابی مداحان گفت: چند سالی است که شورای ستایشگری تشکیل شده و این شورا هم کمیته نظارت تشکیل داده اما هنوز عملیاتی نشده است. بنابراین باید قبل از این‌که مداحان جوان احیانا دچار مشکلاتی شوند، جلساتی تشکیل شود و برخی مسائل به صورت تذکر و نصیحت به آن‌ها داده شود. البته بحث ما تخلف و اشتباه مداحان جوان است نه بحث جرائم.
طبق نظراتی که در این جلسه گرفته شد بنا شد پیشکسوتان در جلسه جوانانی که احتمال می‌دهند در نوع عزاداری‌هایشان اشکالاتی وجود دارد حضور پیدا کنند و اشکالات را با محبت تذکر دهند و همان‌جا رفع شود و ما نگذاریم مشکلات مداحی به صورت بحث‌های انتقادی در رسانه‌ها و مطبوعات مطرح شود.
پیشکسوتانی که امکان حضور ندارند هم از طریق فضای مجازی این جلسات را رصد کنند اگر اشکالی به نظرشان رسید تذکر دهند. گاهی شعرها و سبک‌های ناپسندی اجرا می‌شود که لازم به تذکر است.
نکته مهم در این‌جا تاکید بر نگارش دستورالعملی بود که مشخص شود چه نکاتی تخلف محسوب می‌شوند، البته قبلا بحث‌هایی در شورای ستایشگری که متشکل از تمام نهادهای ذیربط مداحان در کشور است شده است.
شورای ستایشگری در حال حاضر در تهران تشکیل می‌شود و پیشنهاد شده جلساتی هم در استان‌ها داشته باشد.
نکته دیگر این‌که برای مداح شدن در کشور فیلتری وجود ندارد، در گذشته ما تعداد مداحان‌مان محدود و شناخته شده و شاخص بودند. الان متاسفانه به دلیل این‌که سازمان‌های نظارتی کنترل و نظارت جدی ندارند، به نقل از آقای خرسندی ما 54 هزار مداح در تهران داریم، حال این تعداد چطور مداح شده‌اند؟ چه آموزش‌هایی دیده‌اند؟ آیا صلاحیت اخلاقی آن‌ها مورد تایید است؟
این‌ها وظایفی است که سازمان‌هایی مثل سازمان تبلیغات موظف است که انجام دهد. برای مداحی هم باید یک فیلتر گذاشته شود، مثل جامعه روحانیت که یک دادگاه دارند که خود یک فیلتر است و کسانی که تخلفات گسترده‌ای انجام دهند را فرا می‌خوانند و ممکن است ممنوع‌المنبر یا خلع لباس شوند. درباره مداحان متخلف هم باید پیگیری شود که همچنین فیلتری به وجود آید.
محمد فراهانی از اعضای کمیسیون آموزش و کادرسازی مداحان پیرامون مباحث صورت گرفته در این کمیسیون گفت: مهم‌ترین موضوع گفت‌وگو، پرهیز از موازی‌کاری‌های مضر بود. ضمن این‌که اعضا تاکید بر تشکیل کمیته یا ستاد یا گروه‌هایی همانند هیئت‌های اندیشه‌ورز داشتند.
نکته بعدی بحث آموزش مداحی بود. این‌که یک منبع یا کتاب واحد برای آموزش معرفی شود که البته منافاتی با این‌که هر موسسه یا تشکل یا خود استاد منبع تدریس خاصی مد نظرش باشد ندارد و دیگر این‌که اساتیدی که می‌خواهند در این عرصه ورود پیدا کنند حتما توسط این کمیته یا ستاد یا هیئت اندیشه‌ورز مشخص شوند و این‌طور نباشد که افسار گسیخته هر کسی بتواند پرچمی را علم کند و ندای آموزش سر بدهد و کلاسی راه‌اندازی کند. ضمن این‌که در کلاس‌های آموزشی حتما آسیب‌شناسی مداحی هم صورت بگیرد.
موضوع بحث بعدی وجود یک استاد اخلاق در کنار بحث آموزش بود. یعنی صرفا استاد وقتی کار علمی و تعلیمی خودش را انجام می‌دهد حتما جنبه تربیت هم در آن دیده شود و یک استاد برای اخلاق و اصول اعتقادی ذاکرین هم در نظر گرفته شود.
نکته بعدی را خواهران بیان کردند، این‌که ما گاهی می‌بینیم یک استاد مداحی در تمام عرصه‌ها کار را پیش می‌برد و تدریس می‌کند، در حالی که خوب است در هر عرصه‌ای استاد تخصصی آن موضوع مشخص شود و به صورت تخصصی افراد به این عرصه ورود پیدا کنند.