طبسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار کرب‌و‌بلا گفت: در روایات و از جناب «مُفَضَل بن عُمَر جُعْفی» روایت شده است، هر زمانی که به چهره نورانی امام صادق (ع) می‌نگریستم، یقین می‌یافتم که ایشان، از سلاله انبیا (ع) هستند. این مطلب را جناب حافظ مزی در کتاب معروف «تهذیب الکمال فی اسماء الرجال» و در ترجمه امام صادق (ع)، روایت می‌نمایند.
وی در ادامه با بیان این‌که اساسا زنده نگه داشتن یاد و خاطره قیام حضرت اباعبدالله (ع) یکی از اصلی‌ترین رویکردهای ائمه معصوم (ع) در دوران‌های گوناگون تاریخی بوده است، گفت: این رویکرد نزد رئیس مذهب شیعه، امام صادق (ع) هم بسیار بسیار گرامی و والا شمرده می‌شد.
این مولف ادامه داد: امام صادق (ع) راه‌های مختلفی را برای زنده نگه داشتن یاد حضرت سیدالشهدا (ع) به‌کار می‌بردند؛ اولین نوع این مناسبات، گریستن بر مصیبت امام حسین (ع) بود. جناب «ابن‌قولویه قمی (ره)» در کتاب «کامِلُ الزّیارات» از امام صادق (ع) روایت می‌کند که هر کس برای امام حسین (ع) بگرید، هر چند که مقدار اشک او بسیار کم باشد، ثواب این اشک ناچیز را خداوند خواهد داد و خدای متعال برای این شخص، ثوابی جز بهشت در نظر نخواهد گرفت.
طبسی افزود: راه دیگر زنده نگاه داشتن یاد سیدالشهدا (ع) در منظر امام صادق (ع)، شعر سرودن در مدح آن حضرت (ع) بود. امام صادق (ع) در مواقع مختلف از این شیوه بهره می‌جستند و دیگران را نیز به این امر فرا می‌خواندند. مرحوم ابن‌قولویه، مجدد در کتاب کامل الزیارات، صفحه 208 روایتی از امام صادق (ع) نقل می‌کند به این مضمون که امام صادق (ع) فرمودند: ای اباهارون، در وصف حسین (ع) شعری بخوان؛ اباهارون، در وصف سیدالشهدا (ع) شعری را خواند؛ سپس امام صادق (ع) رو نمودند به آن شاعر و فرمودند: هر کسی برای مصیبت امام حسین (ع) شعری بسراید، بهشت بر او واجب خواهد شد.
راه دیگر زنده نگاه داشتن یاد واقعه عاشورا در سیره امام صادق (ع)، زیارت حرم مطهر سیدالشهدا (ع) در کربلای معلی بوده است
این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم راه سوم برای زنده نگاه داشتن عاشورا در مکتب امام صادق (ع) را یاد کردن نام حضرت در هنگام نوشیدن آب عنوان کرد و افزود: حضرت صادق (ع) همواره تاکید می‌کردند که هر گاه آب نوشیدید، از تشنگی جد ما (امام حسین (ع)) یاد نمایید و قاتلین او را لعن نمایید. از« داوود بن کثیر رقی» روایت شده است که روزی نزد امام صادق (ع) نشسته بودم، حضرت (ع) آب نوشیدند و سپس چشمان امام صادق (ع) مملو از اشک شدند و رو به من فرمودند: ای داوود؛ هر کسی آب بنوشد و قاتل حسین (ع) را لعن نماید، خداوند برای او یک‌صد هزار حسنه، ثواب خواهد نوشت و یک‌صد هزار سیئه و بدی را از نامه اعمالش می‌زداید و برای او در آخرت، یک‌صد هزار درجه منظور می‌دارد. ای داوود؛ لعن‌کننده قاتل امام حسین (ع)، گویی یک‌صد هزار بنده را آزاد نموده است.
این محقق تصریح کرد: راه دیگر زنده نگاه داشتن یاد واقعه عاشورا در سیره امام صادق (ع)، زیارت حرم مطهر سیدالشهدا (ع) در کربلای معلی بوده است. نکته مهمی که راویان حدیث در باب زیارت امام حسین (ع) بیان کرده‌اند، این است که همگی این روایات، زیارت همراه با معرفت و شناخت را به زائرین حضرت سیدالشهدا (ع) توصیه می‌نمایند.
طبسی یکی از راه‌های زیارت امام حسین (ع) که بسیار سفارش شده است را پیاده رفتن به زیارت ایشان عنوان کرد و افزود: مرحوم ابن‌قولویه (ره) در فصل چهل و نهم از کتاب کامل الزیارات، چند روایت در باب ثواب زیارت امام حسین (ع) با پای پیاده و همچنین سواره نقل می‌کند؛ در روایات آمده است که امام صادق (ع) فرمودند:« مَنْ أَتَاهُ زَارَ الْحُسَیْنَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَهٍ اَلفَ حَسَنَهً وَ مَحَا عَنْه ُاَلفَ سَیئَهً وَ رَفَعَ لَه ُاَلفَ دَرَجَهً فَإِذَا أَتَاهُ وَکلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکینِ یکتُبَانِ مَا خَرَجَ»؛ یعنی کسی که پیاده به زیارت سیدالشهدا (ع) برود، خداوند برای او و برای هر قدمی که برمی‌دارد، هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه و سیئه را از او محو می‌نماید و برای هر قدم او، هزار درجه در آخرت منظور می‌فرماید.
وی ادامه داد: این روایت جواب کسانی است که متأسفانه هر ساله، در ایام اربعین سیدالشهدا (ع)، شبه‌افکنی می‌نمایند و می‌گویند چرا می‌بایست با پای پیاده، به زیارت امام حسین (ع) رفت. طبق این روایات، پیاده رفتن به زیارت امام حسین (ع) موضوعیت داشته و از سفارشات ائمه معصوم (ع) بوده است.
طبسی در ادامه با بیان این موضوع که نکته مهم دیگر در باب زیارت حضرت سیدالشهدا (ع) از منظر امام صادق (ع)، بحث شناخت جایگاه و مقام ایشان است، افزود: امام صادق (ع) می‌فرمایند:« مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) وَعَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ زَارَاللَّهَ فِی عَرْشِهِ»؛ به تعبیری زیارت امام حسین (ع) با معرفت، یعنی امام‌شناسی، یعنی کسی که به زیارت حرم مطهر سیدالشهدا (ع) مشرف می‌شود باید جایگاه و مقام امام (ع) را به خوبی بشناسد، تا مشمول عنایت آن بزرگوار قرار گیرد.
مستحب است آدمی از روز تولد تا روز وفات، با خاک، نهضت و منش حسین‌بن‌علی (ع) آغشته باشد که این آغشتگی، رحمت و مغفرت را برای او به دنبال خواهد داشت.
وی خاطر نشان کرد: راه دیگر زنده نگاه داشتن مکتب سیدالشهدا (ع) در مرام اهل‌بیت (ع) و بخصوص امام صادق (ع)، مقوله استفاده از تربت پاک آن امام بزرگوار، در مناسبت‌های مختلف است. در روایات اسلامی و شیعی وارد شده است که مستحب است فرزندی که تازه به دنیا آمده است را با تربت پاک کربلای معلی عجین نمایند و کام او را با خاک پاک، حرم مطهر امام حسین (ع) بردارند. این مسئله و نکته در باب آغاز ورود انسان به این عالم خاکی و در باب روزی که انسان از این دنیا می‌رود و به تعبیری در خاک قرار می‌گیرد نیز، روایت شده است که، مستحب است مقداری از تربت پاک سیدالشهدا (ع)، همراه شخص متوفی به خاک سپرده شود. این روایات به عبارتی این نکته را می‌رسانند که، مستحب است آدمی از روز تولد تا روز وفات، با خاک، نهضت و منش حسین‌بن‌علی (ع) آغشته باشد که این آغشتگی، رحمت و مغفرت را برای او به دنبال خواهد داشت.
طبسی ادامه داد: مرحوم علامه حلی (ره) در کتاب نهایه، جلد دوم، صفحه 277؛ این بیان نورانی را آورده‌اند که «مستحب است هنگام دفن مؤمن، مقداری از تربت پاک حضرت سیدالشهدا (ع) را همراه متوفی به خاک بسپارند»؛ در کتاب گرانقدر «مَن لایَحضُرُه اَلفَقیه» شیخ صدوق، جلد اول، صفحه 174 هم آمده است که امام صادق (ع) در روایتی نورانی فرموده‌اند: سجده بر خاک مطهر کربلا، نورش، به زمین هفتم خواهد رسید و این روایت، جایگاه و مرتبه تربت پاک حضرت سیدالشهدا (ع) را می‌رساند.
این مولف و محقق در پایان گفت: مرحوم شیخ طوسی (ره) در کتاب «مصباح المتهجد» صفحه 677، از حضرت صادق (ع) روایت می‌کند که، امام صادق (ع) فرمودند: سجده بر تربت پاک امام حسین (ع)، حجاب‌های هفت‌گانه را از روی آدمی بر خواهد داشت و مراتب معنوی و عرفانی او را والاتر و گرامی‌تر خواهد نمود. این گوشه‌ای از مناقب و سجایای والای حضرت سیدالشهدا (ع) در کردار و گفتار ائمه معصوم (ع) بود که بیان شد و از خداوند متعال مسألت می‌نماییم، همگی ما را در صراط راستین اهل‌بیت (ع) قرار دهد.
1.jpg)
