به گزارش کرب‌و‌بلا، مرادی با اشاره به نوربرت الیاس جامعه شناس آلمانی و بنیان‌گذار جامعه شناسی فرایند گفت: متمدن بودن از نظر الیاس مترادف با کنترل بر رفتار است. از دیدگاه او جوامعی متمدن‌تر هستند که نظام درونی و نهادینه شده در اعضای آن شکل گرفته و به افرادی از بیرون به عنوان پلیس بیرونی نیاز ندارند. بنابراین جامعه متمدن دارای افرادی است که بر رفتار، هیجانات و احساسات خود کنترلِ کافی دارند. من بر اساس پژوهش‌هایی که در دین و قرآن داشتم این مصداق جوامع متمدن از نظر الیاس را مترادف با تقوا می‌دانم؛ تقوا نیرویی است که به کنترل رفتار کمک می‌کند.
زینب (س) را باید از نو شناخت
وی افزود: حضرت زینب (س) را امام جامعه بشری و کسی می‌دانم که باید از نو او را شناخت. در حال حاضر در جامعه ما اگر از ایشان سخنی گفته می‌شود ناقص، نابسنده و انحرافی است.
این مدرس دانشگاه با طرح پرسشی مبنی بر اینکه رفتار زینب (س) تا چه اندازه با مصادیق متمدن بودنی که الیاس می‌گوید منطبق است؟ تشریح کرد: مسلمانی ارادی و آگاهانه است و در زبان عربی معنای سلامت نیز می‌دهد، در واقع این کلمه اتفاقی انتخاب نشده است و دارای ابعاد احساسی، فکری، جسمی و ذهنی است. اگر انسانی به سلامت در این حوزه‌ها برسد در مسیر مسلمانی قرار دارد.
هشدار امام حسین (ع) به حضرت زینب (س) و تقوای آن حضرت
او بیان کرد: زمانی که زینب (س) به همراه امام حسین (ع) از مدینه به سمت مکه و سپس کوفه حرکت می‌کند همسرش همراه او نیست و این خود پیامی دارد مبنی بر اینکه او از همان ابتدا راه خود را جدا کرده است. در شب عاشورا که قرار است حمله صورت گیرد اما به درخواست حسین (ع) این جنگ به روز بعد موکول می‌شود زینب (س) با برادرش به گفتگو می‌نشیند و قصد شیون و زاری می‌کند، اما امام به سرعت به ایشان هشدار می‌دهد که از چنین کاری حزر کرده و تقوا پیشه کند و همچنین پس از شهادتش نیز به گریه، ناله و فغان نپردازد. پس از آن در تاریخ هرگز ناله و شیونی از زینب (س) ندیدیم.
مرادی افزود: در روز عاشورا نیز رفتار ایشان بسیار قابل تامل است. در آن روز زینب (س) تحویل گیرنده شهدا بود یعنی هر فردی از سپاه امام که به شهادت می‌رسید پیکر او را به سمت خیمه‌ها می‌بردند و زینب (س) آنها را تحویل می‌گرفت و در این هنگام هیچ‌گاه گریه و زاری نکرد و فقط ذکر خدا می‌گفت. او سی و چند نفر از نزدیکان خود را که از نظر فضیلت و فرزانگی گلچین شده زمان خود بودند، در روز عاشورا از دست داد اما به گریه و ناله نپرداخت.
سخنان سنجیده زینب (س) در ورودی شهر کوفه
این مدرس دانشگاه ادامه داد: پس از عاشورا که کاروان اُسرا را به سمت کوفه می‌بردند زینب (س) در سه ایستگاه نقش مهمی ایفا کرد. ابتدا بر سر دروازه شهر کوفه بود و آن هنگام که همه به ویژه زنان برای نظاره کردن اُسرا آمده بودند و از آنچه بر سر خاندان پیامبر (ص) رفته بود گریه و اظهار ندامت می‌کردند زینب (س) خطاب به آنها سخنانی را بر زبان راند که این سخنان در زمانی زده شده بود که واقعه فاجعه آمیزی بر سرش آمده بود. ما انسان‌های عادی اگر خسته باشیم آیا می‌توانیم درست حرف بزنیم و سخنان سنجیده بگوییم؟ سخنان ایشان در هنگام ورود به کوفه سبب شد تا زنان به خانه‌هایشان برگردند و غنیمت‌هایی را که همسرانشان در جنگ با امام حسین (ع) به دست آورده بودند از خانه بیرون اندازند و حتی عده‌ای خانه‌هایشان را ترک کردند و خواستار زندگی با شوهری که پسر پیامبر را کشته بود، نبودند. در واقع این سخنان سنجیده، عذاب وجدانی در دل مردم کوفه ایجاد کرد.
جز زیبایی ندیدم...
مرادی خاطرنشان کرد: نقش دوم زینب (س) در محضر ابن زیاد رقم خورد. او با ابن زیاد به زیبایی کلام گفت و آن هنگام که از او پرسیدند واقعه را چطور دیدی فرمود جز زیبایی ندیدم. این گفتگو با اصلی‌ترین مسئول کشتار کربلا صورت گرفت و فرصتی برای زینب (س) بود. اگر ما انسان‌های معمولی یکی از عزیزان خود را از دست بدهیم آن‌قدر به سر و صورت خود می‌زنیم تا بی هوش شویم. در این شرایط خدا می‌داند که چقدر از نمازهایمان قضا می‌شود و در بستر بیماری نیز می افتیم. حال، زینب (س) سی و چند نفر از بهترین افراد روزگار که نزدیکانش بودند را در یک روز از دست داده اما در مقابل دیگران به زیبایی و تاثیرگذار سخن می‌گوید. این همه عقلانیت از یک زن آن هم در آن شرایط یک معجزه است و نشان می‌دهد که او بسیار خودساخته بوده و بر احساسات جریحه‌دار شده‌اش مسلط بوده است.
صلابت و شجاعت حضرت زینب (س) در مواخذه یزید
وی عنوان کرد: ایستگاه سوم حرکت به سمت شام و کاخ یزید است. در آنجا نیز بین زینب (س) و یزید گفتگویی صورت می‌گیرد. این خطبه تاریخی را می‌توان به عنوان مصداق بارز محاکمه ستمکاران و سرکرده‌های ستم در طول تاریخ محسوب کرد. او سخنان خود با یزید را با حمد و سپاس خدا شروع می‌کند و حافظه خردمندانه و ارزشمند فرا زمینی خود را به نمایش می‌گذارد و این خود درسی است مبنی بر اینکه چطور انسان می‌تواند در سخت‌ترین شرایط خدا را یاد کند. زینب (س) در این مجلس از قانونمندی حاکم بر کل تاریخ پرده‌برداری می‌کند.
زینب (س) مصداق بارز مسلمان متمدن است
این مدرس دانشگاه یادآور شد: زینب (س) را پرستار کربلا گفته‌اند و روز ولادت ایشان روز پرستار است در حالی که من در تاریخ ردپایی از پرستاری او در کربلا ندیدم و اگر هم باشد نسبت به شأن و جایگاهی که دارد یک به هزار است. یعنی پرستاری ایشان بیان یک لحظه از اوست. بیاییم یک روز را به نام شجاعت تعریف کنیم و روز ولادت ایشان را با این روز مصادف کنیم.
او اظهار داشت: آیا نباید از انسانی در شرایط روحی و جسمی زینب (س) انتظار پرخاشگری و دشنام گویی داشته باشیم؟ او رأس حکومت‌ها را یکی یکی در مقابل خودشان محاکمه کرده است. مسلمان به معنای تسلیم شده در مقابل خواست خداست و زینب (س) نیز در مقابل آنچه خدا خواسته بود تسلیم شد. مسلمان توهین و بی ادبی نمی‌کند حتی اگر او را تکه تکه کنند و این تجلی تقواست. خداوند در آیه 108 سوره انعام می‌فرمایند حتی به کسانی که به خدا شرک می‌ورزند دشنام ندهید. کسانی که تقوا دارند می‌توانند بر خودشان مسلط باشند. زینب در تمام طول اسارت نه اشک می‌ریزد و نه به کسی دشنام می‌دهد. مسلمان کسی است که مصیبت‌ها او را فلج نمی‌کند.
مرادی با اشاره به اجرای نمایش‌هایی با موضوع اُسرای کربلا در ایام به ویژه محرم گفت: در نمایش‌ها زنی را به عنوان زینب (س) وارد صحنه می‌کنند که تلوتلو می‌خورد و درمانده و آواره است در حالی که این زینب نیست اگر بود یزید را محاکمه نمی‌کرد و به زمین و زمان دشنام می‌داد و فراموش می‌کرد بگوید الحمدالله رب العالمین. این گونه نمایش‌ها در شأن ایشان نیست.
نتوانسته‌ایم زینب (س) را به عنوان اسطوره متمدن برای الگو جوانان معرفی کنیم
او همچنین به وضعیت حضور دختران و پسران در مراسمات عزاداری امام حسین (ع) اشاره و درباره علت این نوع رفتارها تصریح کرد: ما شخصیت زینب (س) و پیام او را نشناساندیم و نگفتیم که تمدن این نیست که آرایش کنیم تا دیده شویم. کالایی و سرمایه شدن بدن به سایر سرمایه‌های ما اضافه شده است. پس زینب (س) را باید در اوج تمدن انسانی شناخت. این شخص اسطوره متمدن بودن است.
.jpg)
