به گزارش کرب‌و‌بلا، آیت الله سیستانی خطاب به خطبا و مبلغان محرم گفته است؛ شیعیان حسین بن علی (ع) باید ادامه دهنده راه جنبشی باشند که این امام بزرگ آن را پایه‌گذاری کرد. بدون شک کسی پیرو حسین نیست مگر آنکه روی دوش‌های خود مسئولیت رساندن پیام آن حضرت را احساس کند؛ فارغ از آنکه عامی باشد و یا عالم؛ اما علما و شخصیت‌های عالم مسئولیتی فراتر دارند؛ بدین ترتیب هر عالم در هر منبری که برای امام حسین (ع) تشکیل می‌شود مسئولیت‌هایی دارد که در فرازهای ده‌گانه زیر به برخی از آنها اشاره شده است:
1- تنوع موضوعات: هر اجتماعی به موضوعات و مطالب مختلف در منبرهای ماه محرم نیاز دارد؛ مطالب تاریخی، علمی، معنوی و آموزشی مطالبی‌اند که باید در منابر توسط روحانیون آماده و برای عموم مردم تشریح شوند.
2- مبلغ و خطیب باید به خوبی آموزش دیده باشد و به‌طور مناسبی مطالعه کرده باشد؛ در حقیقت مبلغ باید با زمانه خود و شبهات آن آنچنان آشنا باشد که بتواند به آنها در هر حوزه‌ای پاسخی داشته باشد؛ یک خطیب توانا می‌بایست رفتارها و روش‌های متفاوت مختلف در جامعه اکنون خود را به خوبی شناسایی کند؛ چرا که همین شناخت‌ها و درک از زمانه و جامعه اکنون است که می‌تواند مردم را گرد منابر امام حسین (ع) جمع کرده و همچنان روی رفتار و کردار آنان تأثیر عمیق داشته باشد.
3- یک خطیب می‌بایست در انتخاب آیات قرآن در سخنرانی‌های خود هوشیار باشد و روایات را در این ایام، از منابع و کتب معتبر تهیه کند. یک مبلغ وظیفه دارد رخدادهای تاریخی را به درستی نقل کند چرا که هرگونه بی دقتی در این مورد باعث بی‌اعتمادی به منابر امام حسین (ع) در میان مخاطبان می‌شود.
4- مبلغان باید مراقب باشند که در منابر امام حسین (ع) از بیان خواب و رویا و یا اتفاقات غیر واقعی و تصنعی خودداری کنند چرا که این‌گونه سخنان، باعث از میان رفتن اعتبار منبر اهل‌بیت شده و منابر را تا حد یک تبلیغ رسانه‌ای کم اهمیت و کم ارزش، تنزل می‌دهد و چنین اتفاقی با سطح شعور و تفکر مخاطب این منابر اساسا تناسبی ندارد.
5- آمادگی کامل و مناسب برای حضور در منبر ابی‌عبدالله (ع) برای یک خطیب توانمند بدان معنا است که وی در مورد هر موضوعی که بیان می‌کند، آگاه و هوشیار باشد؛ مطالب را به خوبی دسته بندی کند؛ بیانی شیوا و رسا به کار گیرد و از کلمات گیرا و جذاب استفاده کند؛ چنین رویکرد آگاهانه‌ای می‌تواند باعث کشاندن مخاطب به منابر ابی‌عبدالله (ع) شود.
6- میراث اهل بیت (ع) سترگ است؛ اما تمام نوآوری و توانمندی یک مبلغ در انتخاب متون، روایات و احادیث مناسب با احوال همه اقشار مردم فارغ از نژاد، فرهنگ، مذهب و سلایق مختلف جلوه‌گر می‌شود؛ چنانکه خود اهل‌بیت (ع) می‌فرمایند چنانچه مردم زیبایی سخن ما را درک کنند، از ما پیروی می‌نمایند؛ این زیبایی در ارزش‌های انسانی نهفته است، همان ارزش‌هایی که انسان‌هایی را با مذاهب و پیشینه متفاوت و مغایر جذب می‌کند.
7- یکی از اصلی‌ترین وظایف خطیبان در منابر امام حسین (ع) پرداختن به مشکلات شایع مردم و البته ارائه راهکار برای حل آنها است؛ چرا که روا نیست خطیب تنها به مشکلات بپردازد و از ارائه راه‌حل اجتناب کند؛ برای یک خطیب مناسب نیست که تنها در مورد فروپاشی نهاد خانواده و یا شکاف نسل‌ها و یا طلاق در خانواده‌ها داد سخن راند و شکایت کند اما هیچ راهکار موثری برای حل آنها ارائه ندهد؛ چرا که چنین مباحثی قطعا بی فایده خواهد بود؛ در عوض یک خطیب توانا باید با متخصصان جامعه‌شناس و روانشناسان مشورت کند تا او نیز در مورد انواع مشکلات و معضلات اجتماعی و فرهنگی، حرف و راه حلی برای گفتن داشته باشد.
8- منبر حسینی نباید محل پرداختن به اختلافات در مذهب شیعه باشد زیرا بیم آن می‌رود درگیر شدن در این موضوعات اختلافی و تفرقه‌افکن، باعث شود تا جانب‌داری از یک طرف از سوی خطیب مطرح شود، یا باعث اختلاف در میان شیعیان گردد. چنین رویکردی مخالف روح منبر حسینی است چرا که حسین چراغی است برای اتحاد و تجمع همگانی حول یک محور واحد.
9- ماه محرم و منابر حسینی زمان مناسبی است برای طرح موضوعات فقهی و تکرار احکام دینی مانند کسب و کار و معاملات؛ این احکام نیز باید با شیوه‌ای ساده و روشن برای مردم بیان شوند تا مورد استقبال آنان قرار گرفته و باعث گریز آنان از منابر نشود.
10- خطیبان محرم می‌بایست از هر فرصتی برای طرح اهمیت مرجعیت، حوزه‌های علمیه و پایگاه عالمان دینی بهره بگیرند؛ چرا که مرجعیت و علمای شیعه، نماد عظمت و شکوه مذهب شیعه اثنی عشری هستند.
