چند سالی است که پایگاه های انتقال خون کشور در دو نوبت از ایام سال با مراجعه وسیع اهداکنندگان خون مواجه می شوند :  شب های قدر در ماه مبارک رمضان و ایام سوگواری سید الشهدا، به ویژه روزهای تاسوعا و عاشورا که اوج تجلی ایثار اهدای خون عاشقان امام حسین (ع) را به تصویر می کشد.

هر چند تاکنون برخورداری از چنین موهبتی در هیچ جایی سابقه نداشته است، اما تمرین اهدای خون عزاداران حسینی در سایر کشورها در سه چهار سال پیش به این سو و به ویژه افزایش آمار اهدای خون شیعیان در بحرین و افغانستان در ایام محرم سال جاری نشان داد که فرهنگ غنی عاشورایی تنها در نگه داشتن یاد و خاطره سالار شهیدان و سوگواری این ایام خلاصه نمی شود و کارکردهای فراوانی دارد که اهدای خون می تواند یکی از این کار کرده باشد.

در جریان برنامه اهدای خون شیعیان بحرین که تنها در روز تاسوعا 854 واحد خون اهدا شد، «حجت الاسلام شیخ علی سلمان» دبیر کل جمعیت الوفاق بحرین ضمن تقدیر از برگزارکنندگان این طرح، آن را یک تحول زیربنایی در مسیر احیای شعائر و سوگواری برای امام حسین (ع) نامید و گفت : تعداد کیسه های خون اهدایی معیار موفقیت این طرح نیست، بلکه موفقیت اصلی در آن است که این امر تنها به شیعیان محدود نشده است و همه مذاهب و ادیان را به سوی خود جلب کرده است، چنان که امام حسین (ع) نیز به یک گروه یا مذهب خاص تعلق ندارد، بلکه برای همه بشریت قیام کرد.

این نمونه ای از ناب ترین باورهای دینی مردم است که اگر چه می تواند جنبه کاملاً شخصی داشته باشد اما با ابتکاری زیبا و رشد یافته، در مسیر یک خبر عمومی و اقدامی عام المنفعه به حرکت در می آید.

گر چه در ایران، پاسخ پرسش بسیاری از اهداکنندگان درباره انگیزه اهدای خون در این ایام، "نذر خون" است، اما گسترش دیدگاه و روحیه اهدای خون به عنوان بارزترین نمونه فداکاری به تاسی از ایثار امام حسین (ع)، نزد شیعیان سایر کشورها، نشان می دهد فرهنگ والای عاشورایی اهدای خون ایران به عنوان یک الگوی موفق در سایر کشورها پذیرفته شده است و تنها نذر خون نیست که اهداکنندگان را به مراکز انتقال خون می کشد.

اما به عنوان یک اهداکننده خون، باید به یاد داشته باشیم که اگر سیدالشهدا (ع) در روز عاشورا با اصحاب و خاندانش بزرگترین جلوه های انسانیت را به نمایش گذاشت و خون خود را در راه احیای اسلام داد چه خوب که از او تأسی کنیم: اجازه دهیم یک پرتو کوچک از این چراغ هدایت هم نصیب ما شود. اگر بدانیم که ما هم می توانیم احیاگر زندگی های زیادی باشیم و بدانیم که چشم های منتظری هستند که فقط با اهدای خون ما، ادامه زندگی برایشان میسر است، آیا باز هم درنگ را برای خود جایز می دانیم؟ به خاطر داشته باشیم که اهدای خون زمانی ارزشمندتر می شود که مستمر باشد و در تمامی ایام سال به فکر کمک به بیماران و حادثه دیدگان باشیم، چرا که اهدای خون مختص زمان های خاص نیست و نیاز به خون همیشه وجود دارد.