باز این چه شورش است که در خلق عالم است
سید محمد بنایی
کتیبهها، حسینیهها را احاطه کردهاند. همه جا یک دست سیاه پوش شده است. کم کم خیابانهای شهرمان ایستگاههای صلواتی خود را به راه میکنند. داربستها برای برافراشتن پارچهها، جاپایشان را روی زمین محکم میکنند. میلهها آرام آرام پرچمهای یا حسینشان را به آغوش میکشند. کم کم پارچههای اطلاعیه مجالس عزا سری بین سرها بلند میکنند و خودنمایی میکنند.