در این مقاله مهم‌ترین جلوه‌های عاشورایی ظهور یافته در ادبیات عصر انقلاب تصویر می‌شود: مدح و منقبت، شجاعت و ظلم‌ستیزی، صبر و شکیبایی، وفاداری، جاودانگی حماسه عاشورا و ... همراه با شاهد مثال‌هایی از شعر گرمارودی، امین‌پور، حسینی، قزوه، صفارزاده و ...، در پایان نیز برخی از مشخصه‌های بارز ادبیات عاشورایی عصر انقلاب در قسمت نتیجه‌گیری آمده است.
شعر آیینی در بین شعرای گذشته، از جایگاه خاصی برخوردار بوده است. شاعر در شعب متعددی از جمله فقه، کلام، زبان عرب، فنون بلاغت، الهیات، فلسفه و عرفان متبحر می‌شده است و دوشادوش با آن‌ها و یا بعد از آن به سرایش شعر می‌‌پرداخته است. این‌گونه است که ما با شعرایی از قبیل ادیب نیشابوری اول و دوم، آیت‌الله غروی اصفهانی، عمان سامانی، نیر تبریزی، صغیر اصفهانی و امثالهم مواجه می‌شویم که در کنار تسلط به زبان و ادب فارسی، ذخایر معنوی فراوانی در شعرشان متبلور شده است.
نتیجه این‌گونه نگرش و سطح مطالعه، تجلی جلال اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم صلوات الله در شعر است. این‌گونه نگاه جلال محور در شعر آیینی گذشته، صرف نظر از مدح و منقبت، در سوگ سروده‌ها نیز جلوه‌های فراوان داشته که نمونه‌های بی‌نظیر و کم‌نظیری را رقم زده است.
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
