در منابع روایی، گزارش‌ها و روایاتی وجود دارد مبنی بر این‌ که امام حسن و امام حسین (ع) تفاوت‌هایی اساسی با هم داشتند؛ به گونه‌ای که این تفاوت‌ها در جهت‌گیری‌ها و اهداف هر یک از آن دو امام، تأثیر به سزایی داشته است. این روایات، امام حسن (ع) را شبیه به پیامبر (ص) و امام حسین (ع) را شبیه به امام علی (ع) می‌دانند ...

امام حسین (ع) پس از رسیدن به مکه در آنجا دست به فعالیت‌هایی زدند، در طول مدت اقامتشان اقداماتی در راستا هدف خود انجام دادند که به برسسی آنها می پردازیم.

معاویه با تلاش های مستمر خود در حدود یک دهه، توانست با وجود مخالفت و کارشکنی مخالفان و مدعیان، و با حربه های بسیاری از جمله تطمیع و تهدید، خلافت یزید را به عنوان امری مسلم و عمومی به جامعه اسلامی بقبولاند و در مسیری واژگونه و منحط، بدعت بزرگ موروثی نمودن خلافت اسلامی را شکل دهد. در این مقاله به بررسی اجمالی اقدامات معاویه در جهت بیعت ستاندن از سه بلاد مهم ان زمان یعنی: کوفه،دمشق و مدینه می پردازیم.

انجیل کتاب حضرت عیسی (ع) است که در طی زمان، متن آن تحریف شده و بسیاری از مطالب در آن تغییر کرده است. طبق روایات شیعه، حضرت عیسی بارها بشارت آمدن رسول خدا (ع) را داده بود. ولی امروزه اثری از آمدن رسول خدا (ص) در انجیل نمی‌بینیم.

همچنین طبق روایات، متوجه می‌شویم مطالبی راجع به شهادت امام حسین (ع) در انجیل وجود داشته که پس از تحریف حذف شده است.

حدیث منزلت، یکی از روایت هایی است که از طرف رسول خدا (ص) در شان امام علی (ع) بیان شده است. این روایت بیانگر جایگاه و نقش امیرالمومنین (ع) نسبت به رسول خداست. 
تشابه میان امیرالمومنین (ع) و هارون، در همه جهات بجز پیامبری بوده است و حتی نام فرزندان امام علی (ع) نیز از نام فرزندان هارون گرفته شده است.

این مقاله قسمتی از پرونده «پدرانه؛ پرونده امیرالمومنین و امام حسین (ع)» است.

امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، در زمان خلافت پدرشان، همواره جزو اولین کسانی بودند که به یاری آن حضرت می شتافتند و وی را یاری می کردند. آنها در تمام نبردها کنار امیرالمومنین بودند و از هیچ تلاشی برای حفظ اسلام دریغ نمی کردند. امیرالمومنین (ع) نیز همواره تلاش می کردند این دو فرزند خویش را به دیگر اصحاب به عنوان جانشینان خود معرفی کنند و مقامات آنان را برای مردم بازگو کنند.

این مقاله قسمتی از پرونده «پدرانه؛ پرونده امیرالمومنین و امام حسین (ع)» است.

پس از پیامبر اکرم (ص)، وظایف ایشان برعهده امامان بزرگوار است و آن بزرگواران همان مسئولیتی که رسول خدا (ص) در احیاء جامعه اسلامی داشتند را به دوش می کشیدند.

امام حسین (ع) هم برای بیداری جامعه اسلامی و روشنگری نسبت به بدعت‌های بوجود آمده و بازگشت به دوران جاهلیت، این نهضت عظیم را شروع کردند.

فضیلت، آثار و برکاتى که در روایات براى تربت حسینى نقل شده، براى هیچ تربتى و قطعه‌اى از قطعات زمین نقل نشده است. خاک کربلا قطعه‌اى از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از فداکاری آن امام در راه دین، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داد. 

امام حسین (ع) نامه‌ای برای بزرگان و اشراف بصره نوشتند و آن را همراه سلیمان روانه بصره کردند. بزرگان و اشراف بصره عکس‌العمل‌های متفاوتی به نامۀ حضرت داشتند که به بررسی هرکدام به‌صورت جداگانه پرداخته‌ایم.

سکوت تاریخ در مورد دلیل همراهی حضرت زینب با امام حسین (ع) به گمانه زنی‌های‌ مختلف دامن زده است و  اطاعت از امام زمان دستخوش داستان‌سرایی شده است. از جمله بخش‌‌‌های‌ مهم زندگی حضرت سفر‌‌‌های‌ ایشان است که هر یک در نوع خود نکات ریزی برای بررسی دارد.