افراط و تفریط دو خصلت مذموم در دین مبین اسلام هستند. این دو خصلت می‌توانند افراد را از عزت و کمال پایین بکشند و منزلت آن‌ها را به حضیض ذلت تنزل دهند. شاید بتوان اصلی‌ترین دلیل افراط و تفریط در هر امر را در جهل و نادانی عاملان آن‌ها جستجو کرد. همان جهالتی که سبب می‌شود افراط‌گران از مرز تعادل خارج‌ شوند و تفریط‌کنندگان نیز از اصل ماجرا جا بمانند.

این مقاله، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.