روایاتی که در ادامه مشاهده خواهید کرد:

1- دعای پیامبر، حضرت علی و حضرت زهرا در حق زائر امام حسین (علیهم السلام)

2- سیراب شدن از حوض کوثر در روز قیامت

3- برآورده شدن خواسته‌ها

4- پاک شدن از تمام گناهان، به‌واسطه غسل در فرات

5- الزامات سفر به زیارت امام حسین (ع)

6- برخی مستحبات و پاداش‌های زیارت امام حسین (ع)

1- دعای پیامبر، حضرت علی و حضرت زهرا در حق زائر امام حسین (علیهم السلام)

معاویه بن وهب از حضرت ابی‌عبدالله (علیه السلام) نقل کرده است که امام به من فرمودند:
«ای معاویه به خاطر ترس و خوف زیارت امام حسین (ع) را ترک مکن، زیرا کسی که آن را ترک کند چنان حسرتی بخورد که آرزو کند قبر آن حضرت نزدش باشد و بتواند زیاد به زیارتش برود.  آیا دوست داری که خدا تو را در زمره کسانی ببیند که حضرت رسول (ص) و حضرات علی (ع) و فاطمه (س) و ائمّه در حقشان دعا فرموده‌اند؟! آیا دوست داری از کسانی باشی که به‌واسطه آمرزش لغزش‌های گذشته، طومار اعمالت تغییر یابد و گناهان هفتاد سال از تو آمرزیده شود؟! آیا دوست داری از کسانی باشی که از دنیا رفته، بدون این‌که گناه قابل مؤاخذه داشته باشی؟!آیا دوست داری از کسانی باشی که رسول خدا (ص) با آن‌ها مصافحه می‌فرمایند؟!» ²
 

2- سیراب شدن از حوض کوثر در روز قیامت

محمّد بصری، ازامام صادق (ع) روایت می کند که:
از پدرم شنیدم به یکی از دوستانشان‌ که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین (ع) است) سؤال کرده بود، فرمودند:
چه کسی را زیارت می‌کنی و چه کسی را با این زیارت اراده می‌نمایی؟ یعنی: با این زیارت قصد تقرّب به چه کسی را داری؟
عرض کرد: مراد و مقصودم خداوند تبارک‌وتعالی است، یعنی قصدم تقرّب به خدا است.
حضرت فرمودند: کسی که به دنبال زیارت یک نماز بخواند و با این نماز قصد تقرّب خدا را داشته باشد، در روزی که خدا را ملاقات می‌کند بر او نوری احاطه می‌کند که تمام اشیایی که او را می‌بینند فقط نور مشاهده می‌نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین (ع) را مورد اکرام قرار می‌دهد و آتش جهنّم را از رسیدن به آن‌ها بازمی‌دارد و زائر در نزد حوض کوثر مقامی بسیار مرتفع و مرتبه‌ای لایتناهی دارد و امیرالمؤمنین (ع) که در کنار حوض ایستاده‌اند، با او مصافحه کرده و وی را از آب سیراب می‌فرماید و احدی در وارد شدن بر حوض بر وی سبقت نمی‌گیرد، مگر پس از او و سیراب شدن او و پس از سیراب گشتن به‌جایگاهش در بهشت برگشته و درحالی‌که فرشته‌ای از جانب امیرالمؤمنین (ع) با او بوده که به صراط امر می‌کند برای وی پایین بیاید و با او مدارا کرده تا از روی آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان می‌دهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وی از آن گذر کند و نیز با او فرستاده‌ای است که امیرالمؤمنین (ع) آن را فرستاده‌اند. ³
 

3- برآورده شدن خواسته‌ها

عبدالله بن عبدالرحمن اصم از امام صادق (ع) نقل می کند:
کسی که به زیارت قبر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) رود محققا به رسول خدا و به ما اهل‌بیت احسان نموده و غیبتش جایز نبوده و گوشتش بر آتش ‍حرام است و در مقابل هر یک درهمی که انفاق کرده خداوند متعال انفاق اهالی و سکنه ده هزار شهرهایی که در کتابش مضبوط و معلوم است را به او اعطا می‌فرماید و به دنبال آن حوائج و نیازمندی‌هایش را روا می فرماید و آن چه را که از خود باقی گذارد، حق‌تعالی حافظ آن‌ها است و درخواست و سؤال چیزی از خدا نمی‌کند، مگر آن‌که باری‌تعالی اجابتش می‌فرماید؛ اعم از آن‌که سریع و بدون مهلت حاجتش را روا کرده یا با تأخیر و مهلت آن را برآورده نماید.⁴

4- پاک شدن از تمام گناهان، به‌واسطه غسل در فرات

صفوان جمّال از حضرت ابی‌عبدالله (ع) حدیثی طولانی را نقل کرده و در ضمن آن می‌گوید: محضر مبارک امام (ع) عرضه داشتم: چه اجر و ثوابی است برای کسی که نزد قبر مطهّر آن حضرت امام حسین (ع) نماز بخواند؟حضرت فرمودند:کسی که نزد قبر آن جناب دو رکعت نماز بخواند، چیزی را از خدا نخواسته مگر آن‌که حق‌تعالی آن را به وی اعطا می‌فرماید.عرض کردم: چه اجر و ثوابی است برای کسی که از آب فرات غسل کرده و سپس به زیارت آن حضرت رود؟امام (ع) فرمودند:هنگامی که با اراده زیارت آن حضرت از فرات غسل می‌کند، تمام گناهانش ‍ریخته شده و پاک می‌گردد، مثل این‌که تازه از مادر متولد گردیده است.
عرض کردم: ثواب و اجر کسی که خودش به خاطر جهتی نمی‌تواند به زیارت رود ولی دیگری را مجهّز ساخته و به زیارت فرستد، چه است؟حضرت فرمودند: در مقابل هر یک درهمی که خرج کرده است، خداوند متعال به قدر کوه اُحُد از حسنات به وی داده و چند برابر هزینه‌ای را که متحمل شده است، برایش باقی می‌گذارد و نیز بلاهایی که نازل شده را از وی دور می‌گرداند و همچنین مال و دارایی وی را حفظ و نگهداری می‌فرماید. ⁵
 

5- الزامات سفر به زیارت امام حسین (ع)
محضر مبارک حضرت ابی‌عبدالله (ع) عرض کردم: هرگاه به زیارت پدر بزرگوارتان حضرت امام حسین (ع) می‌رویم آیا به همان هیئت و کیفیتی که به حج می‌رویم باشیم؟
حضرت فرمودند: بلی.
عرض کردم: پس آن چه بر حاجی لازم است بر ما نیز لازم است؟
حضرت فرمودند: چه چیزهایی را گفتی؟
عرض کردم: اشیایی را که بر حاجی لازم است.
حضرت فرمودند:
بر تو لازم است که با همراهانت خوش‌رفتار باشی، سخن اندک بگویی و حتی‌الامکان تکلّم نکنی مگر به خیر.
بر تو لازم است زیاد به یاد خدا باشی.
و بر تو لازم است جامه و لباس‌هایت را تمیز و پاکیزه نگاه‌داری.
و بر تو لازم است پیش از این‌که به حائر برسی غسل نمایی.
لازم است بر تو که خاشع بوده و زیاد نماز خوانده و بسیار بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستی و به آن چه از تو نیست و مال دیگری است احترام گذارده و برنداری.
لازم است به آن چه حلال نیست نگاه نکرده و چشم خود را از آن فروببندی.
لازم است وقتی برادر ایمانی خود را نیازمند دیده و ملاحظه کردی که به‌واسطه نداشتن نفقه از ادامه عمل عاجز است به دیدنش رفته او را کمک کرده و به برادری با او رفتار نمایی.
بر تو لازم است تقیه که دین تو به آن قائم است را رعایت کنی.
واجب است ازآنچه منهی هستی و از خصومت و دشمنی و زیاد قسم خوردن و از جدال کردن که در اثنا آن به خوردن قسم مبادرت می‌ورزی اجتناب و دوری‌کنی و وقتی به این دستورها عمل کردی، البتّه حجّ و عمره تو تمام و کامل بوده و به‌واسطه صرف نفقه و دور شدن از اهل و عیالت و روی تافتن از آنچه به آن مایل هستی از کسی که آن چه نزدش بوده و تو آن را طلب کردی استحقاق پیدا می‌کنی که از سفرت مراجعه کرده درحالی‌که مغفرت و رحمت و رضوانش شامل تو شده باشد.
 

6- برخی مستحبات و پاداش‌های زیارت امام حسین (ع)
هنگامی که اراده زیارت حضرت حسین (ع) را نمودی پس آن حضرت را با حالی غمگین و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه زیارت نما.
زیرا حضرتش کشته شدند، درحالی‌که غمگین و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه بودند و از آن جناب حوائج و خواسته‌های خود را بخواه و سپس ازآنجا برگرد و آن مکان شریف را وطن برای خود قرار مده.⁶
حضرت ابی‌عبدالله (ع) فرمودند:
شخصی که به زیارت قبر حضرت حسین بن علی (ع) می‌رود، زمانی که از اهلش جدا شد با اولین گامی که برمی‌دارد، تمام گناهانش آمرزیده می‌شود.
سپس با هر قدمی که برمی‌دارد، پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامی که به آن جا رسید، حق‌تعالی او را خوانده و با وی مناجات نموده و می‌فرماید:
بنده من! از من بخواه تا به تو عنایت کنم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم.
راوی می‌گوید، امام (ع) فرمودند:
و بر خداوند متعال حق و ثابت است آن چه را که بذل نموده اعطا فرماید. ⁷
شنیدم از امام (ع) که می‌فرمودند:
احدی نیست که در روز قیامت مگر آن‌که آرزو می‌کند از زوّار امام حسین (ع) باشد، زیرا مشاهده می‌کند با ایشان چه معامله‌ای شده و چه کرامتی حق تبارک‌وتعالی درباره آن‌ها منظور می‌فرماید.
و نیز آن حضرت فرمودند:کسی که دوست دارد در روز قیامت بر سفره‌های نور بنشیند، پس باید از زوّار حضرت حسین بن علی (ع) باشد. ⁸
محمّد بن ابی جریر قمی گفت:
از حضرت اباالحسن الرضا (ع) شنیدم که به پدرم می‌فرمودند:
کسی که حضرت حسین بن علی (ع) را زیارت کند، درحالی‌که به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد، از هم‌صحبت‌های حق‌تعالی بالای عرش است، سپس این آیه را قرائت فرمودند: انّ المتّقین فی جنّات و نهر، فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر.
(همانا اهل تقوی در باغ‌ها و کنار نهرها منزل گزینند، در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند عزت و سلطنت جاودانی متنعّم می‌باشند). ⁹
حضرت ابی جعفر (ع)، آن حضرت فرمودند:
اگر مردم می‌دانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن علی (ع) چه فضل و ثوابی است حتماً از شوق و ذوق قالب تهی می‌کردند و به خاطر حسرت‌ها، نفس‌هایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.
راوی می‌گوید: عرض کردم: در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابی است؟ حضرت فرمودند:
کسی که از روی شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود، خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول‌شده برایش می‌نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهدای بدر و اجر هزار روزه‌دار و ثواب هزار صدقه قبول‌شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که درراه خدا آزاد شده باشند، برایش منظور می‌کند و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتی که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمی را بر او موکل کرده که وی را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد و اگر دراثنای سال فوت کرد، فرشتگان رحمت الهی به‌سویش حاضرشده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش ‍نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش می‌دارند و برایش دربی به بهشت می‌گشایند و کتابش را به دست راستش می‌دهند و در روز قیامت نوری به وی اعطا می‌شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن می‌گردد و منادی ندا می‌کند: این کسی است که از روی شوق و ذوق حضرت امام حسین (ع) را زیارت کرده و پس‌ازاین ندا احدی در قیامت باقی نمی‌ماند مگر آن‌که تمنّا و آرزو می‌کند که کاش از زوّار حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می‌بود. ¹⁰
عبدالملک خثعمی، از حضرت ابی‌عبدالله (ع)، گفت: حضرت به من فرمودند:
ای عبدالملک! زیارت حسین بن علی (ع) را ترک مکن و یاران و اصحابت را به آن امر فرما و شیعیان ما را امر کنید به زیارت آن حضرت، زیرا حق‌تعالی به‌واسطه آن عمر تو را طولانی کرده و روزی و رزقت را واسع می‌فرماید و اموری که بدی و شر را جلب می‌کند، دفع می‌نماید. در حال حیات سعید و سعادتمند نموده و نخواهی مرد مگر سعید و تو را در زمره سعدادمی‌نویسد.¹¹
عبدالله بن نیمون قدّاح، از حضرت ابی‌عبدالله، می‌گوید: محضرش ‍عرض کردم:
برای کسی که به زیارت امام حسین (ع) رود درحالی‌که به حق آن حضرت عارف و آگاه بوده و هیچ استکبار و استنکافی از زیارتش نداشته باشد چه اجر و ثوابی است؟
حضرت فرمودند: برای او ثواب هزار حجّ و هزار عمره مقبول می‌نویسند و اگر شقی بوده سعید محسوبش می‌کنند و پیوسته در رحمت خدا غوطه‌ور‌است. ¹²
عبدالله بن شعیب تیمی، از حضرت اباعبدالله (ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند:
روز قیامت منادی ندا می‌کند: شیعیان آل محمّد در کجا هستند؟!
پس از میان مردم گردن‌هایی کشیده شده و افرادی به پا می‌خیزند که عدد آن‌ها را غیر از حق‌تعالی کس دیگر نمی‌داند. ایشان در قسمتی از مردم به پا خاسته‌اند، سپس منادی ندا می‌کند: زوّار قبر حضرت امام حسین (ع) در کجا هستند؟!
خلق بسیاری به پا می‌خیزند.
پس به ایشان گفته می‌شود: دست هرکسی را که دوست دارید بگیرید و آن‌ها را به بهشت ببرید، پس شخصی که جزء زائرین است، هرکسی را که بخواهد گرفته و به بهشت می‌برد، حتی بعضی از مردم به برخی دیگر می‌گویند: ای فلانی من را می‌شناسی؟ من کسی هستم که در فلان روز و در فلان مجلس ‍برای تو ایستاده و احترام از او نمودم پس من را نیز دریاب، زائر او را نیز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اینکه دافع و مانعی در بین باشد.¹³
مرحوم سید بن طاووس (رضوان‌الله تعالی علیه) نقل نموده از محمد بن داود که گفت: همسایه ای داشتم؛ معروف به علی بن محمد بود که ایشان برایم گفت: من از ایام جوانی هر ماه به زیارت حضرت امام حسین (ع) می‌رفتم تا این‌که سن من بالا رفت و نیروی جسمیم ضعیف شد و یک چند وقتی زیارت را ترک کردم، پس از مدتی به قصد زیارت پیاده حرکت کردم. پس از چند روز به کربلا رسیدم و به زیارت آقا امام حسین (ع) نائل شدم و دو رکعت نماز به‌جا آوردم و بعد از زیارت و نماز از فرط خستگی راه کنار حرم خوابم برد. در عالم خواب دیدم مشرف شدم خدمت آقای خودم ، ابی‌عبدالله الحسین (ع) حضرت رو  به من کرد و فرمود: ای علی چرا به من جفا کردی با این‌که نسبت به من خوبی و نیکی می‌کردی؟ عرض کردم: ای سیدی ای آقای من بدنم ضعیف شده و توانایی خود را از دست دادم و توان آمدن ندارم و چون فهمیده‌ام آخر عمرم است و با آن حالی که داشتم این چند روز راه را به عشق شما به زیارت آمدم و روایتی از شما شنیدم دوست داشتم آن را از خود شما بشنوم. حضرت فرمود: آن روایت را بگو: گفتم چنین نقل‌شده که (قال من زارنی فی حیاتی زرته بعد وفاته) هر که مرا در حال حیاتش ‍زیارت کند و به زیارت من نائل گردد، من هم بعد از وفاتش او را زیارت می‌کنم و به زیارت او می‌آیم. حضرت فرمود: بله من گفته‌ام، حتی اگر او را (زیارت کننده‌ام را) در آتش ببینم، نجاتش خواهم داد. ¹⁴
ابی حمزه ثمالی فرمود: در اواخر سلطنت بنی مروان، اراده زیارت آقا ابی‌عبدالله الحسین (ع) را نمودم و پنهانی از اهل شام خود را به کربلا رساندم. در گوشه‌ای پنهان شدم تا این‌که شب از نیمه گذشت. پس به‌سوی قبر شریف روانه شدم تا آن‌که نزدیک قبر مقدس و شریف رسیدم. ناگهان مردی را دیدم که به‌سوی من می‌آید و گفت خدا تو را اجر و پاداش دهد برگرد؛ زیرابه قبر شریف نمی‌رسی. من وحشت‌زده و ترسان مراجعت کردم و در گوشه‌ای دوباره خود را پنهان کردم تا آن‌که نزدیک طلوع صبح شد. باز به‌جانب قبر روانه شدم و چون دوباره نزدیک شدم، بازهمان مرد آمد و ممانعت کرد و گفت: به آن قبر نمی‌توانی برسی. به او گفتم عافاک الله؛ چرا من به آن قبر نمی‌رسم و حال این‌که از کوفه به قصد زیارت آن حضرت آمده‌ام؟ بیا بین من و آن قبر حائل نشو، زیرا من می‌ترسم که صبح شود و اهل شام مرا ببینند و مرا در اینجا به قتل برسانند. وقتی این حرف را از من شنید، گفت: یک مقدار صبر کن، چون حضرت موسی بن عمران (ع) از خدای خود اجازه گرفته که به زیارت آقا سید الشهداء (ع) بیاید و خدا به او اجازه داده و با هفتاد هزار ملائکه به زیارت آقا آمده‌اند و از اول شب تابه‌حال در خدمت قبر شریف هستند و تا طلوع صبح کنار قبر هستند و بعد به آسمان عروج می‌کنند. ابوحمزه ثمالی گوید: ازآن مرد پرسیدم که تو کیستی؟گفت من یکی از آن ملائکه هستم که مأمور پاسبانی و پاسداری قبر آقا سید الشهداء (ع) هستم و برای زوار آقا طلب مغفرت می‌کنیم .تا این را شنیدم برگشتم پنهان شدم و هنگام طلوع صبح سر قبر حضرت آمدم. دیگر کسی را ندیدم که مانع شود. پس زیارتم را کردم و بر کشندگان آن حضرت لعن نمودم و نماز صبح را در آن جا اقامه کردم و از ترس مردم شام سریع به کوفه برگشتم.¹⁵