دشمنان دین همواره درصدد زدودن آثار مربوط به صاحبان دین بوده‌اند؛ چراکه اقبال مردم به آن آثار را باعث به خطر افتادن موقعیت و جایگاه خویش می‌دیدند. در طول سالیان، مخالفین ائمه، هرچه را که ارتباط مستقیم و یا غیرمستقیم با اهل‌بیت (ع) داشته، مورد تعرض خود قرار می‌دادند.
یکی از این آثار، بقاع متبرکه و توجه به آستان مقدس معصومین (ع) است که مردم را به سمت خود دعوت می‌کند و خطری جدی برای بنیان دستگاه‌های ظلم و مخالفین اهل‌بیت (ع) محسوب می‌شود .
افرادی مانند متوکل ملعون به مدت بیست سال، همواره امر به شخم زدن و از بین بردن قبر مطهر سیدالشهدا (ع) می‌کردند[1] ولی جز بر بزرگی و رفعت جایگاه آن افزوده نشد و این وعده‌ای است که خداوند متعال داده است: یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون.[2]
این نکته را در سخنان حضرت زینب (س) می‌توان به‌خوبی مشاهده نمود. آن زمانی که امام سجاد (ع) در کربلا، با دیدن بدن‌های آغشته به خون و بدون لباس، نزدیک بود جان دهد، حضرت زینب (س) در جهت دلداری ایشان فرمود:
«عده‌ای که از آنان پیمان گرفته شده، این بدن‌ها را دفن کرده و در این سرزمین براى پدرت، سیدالشهدا (ع)، نشانهاى نصب می کنند که اثرش هیچ‌گاه کهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن را محو نمى کند و علی‌رغم تلاش بسیارى از رهبران کفر و الحاد و گمراهى در جهت نابود کردن آن، رسم و نشانه و بلندی جایگاهش روزبه‌روز ظاهرتر و آشکارتر می‌گردد..»[3]
به امر متوکل، هفده بار قبر امام حسین (ع) را خراب کردند. در یکى از این نوبتها، «دیزج یهودى» را مأمور تغییر و تبدیل و تخریب قبر مطهر کرد. او نیز با غلامان خویش سراغ قبر رفت و حتى قبر را شکافت و به بوریایى که پیکر امام در آن بود برخورد کرد که از آن بوى مشک مى آمد. دوباره خاک روى آن ریختند و آب بستند و مىخواستند آن زمین را با گاو، شخم بزنند که گاوها پیشروى نمى کردند.
بنابراین یکی از اسرار زیارت، این است که اقبال به امام، توجه به‌حق و خداوند متعال است و زمینه‌ای برای پشت سر انداختن باطل و جلوه‌های آن می‌باشد.
دشمنان اهل‌بیت هیچ‌گاه از این ازدحام و اجتماع در حرم اهل‌بیت (ع) خوشنود نبوده و نیستند و درصدد از بین بردن این مکان‌های مقدس می‌باشند که در دوران معاصر هم این خواسته را در تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) و حرمین عسکریین (ع) مشاهده کردیم.
اهل‌بیت (ع) همواره تأکید و اصرار بر زیارت مشاهد مشرفه ائمه (ع) داشته‌اند و در این میان، کربلا به لحاظ خون سیدالشهدا (ع) و مظلومیت خاصی که داشتند، در نزد دشمنان، مهم‌تر جلوه کرده است و اهل‌بیت (ع) هم از این روی، در میان همه زیارات، توجه به زیارت سیدالشهدا (ع) را مورد تأکید قرار می‌دادند.
