نظر مراجع عظام:
متن سخنرانى آیت‌الله میرزا جواد تبریزی (ره) در حرم حضرت رقیه علیها‌السلام در سال 1381 ه.ش:
مزار کنونى حضرت رقیه بنت الحسین (ع) در شام، از اول مشهور بوده، گویا حضرت امام حسین (ع) نشانى را از خود در شام به یادگارى سپرده است تا فردا کسانى پیدا نشوند که به انکار اسارت خاندان طهارت (ع) و حوادث آن بپردازند، این دختر خردسال گواه بزرگى است بر اینکه در ضمن اسیران حتى دختران خردسال نیز بوده‌اند، ما ملتزم به این هستیم که بر دفن حضرت رقیه (ع) در این مکان شهرت قائم است، حضرت (ع) در این مکان جان سپرده و دفن شده است. ما به زیارتش شتافتیم و باید احترام او را پاس داشت.
دفن این طفل خردسال (حضرت رقیه (ع)) در شام گواه بزرگ و نشان قوى از اسارت خاندان طهارت و ستم روا داشته بر ایشان دارد، آن ستمى که تمام پیامبران از آدم تا خاتم بر آن گریستند تا آنجا که خدا عزاى امام حسین (ع) را بر آدم خواند، ازاین‌رو احترام این مکان لازم است، به سخنان فاسد گوش فرا ندهید و به سخنان باطلى که می‌گویند: رقیه (ع) طفلى خردسال بیش نبود، گوش فرا ندهید، مگر علی‌اصغر (ع) کودک خردسال نیست که در روز قیامت شاهدى خواهد بود و موجب آمرزش گنه‌کاران شیعه خواهد شد ان‌شاءالله تعالى.
بنابراین بر همه واجب است احترام این مکان (محل دفن حضرت رقیه (ع)) را داشته باشند و به سخنان فاسد و بیهوده‌ای که از گمراهى شیاطین است، گوش فرا ندهند و اعتنایى نکنند. ما با زیارت دختر امام حسین (ع) (رقیه (ع)) به خداوند متعال تقرب می‌جوییم، آن دخترى که خود مظلوم بود و خاندان وى همه مظلوم بودند.[1]
شکی نیست که دختر کوچکی از امام حسین (ع) در شام از دنیا رفت و در آنجا دفن شد و حرم فعلی منسوب به همان دختر است، اما اینکه نام آن دختر «رقیه» بوده یا نام دیگری داشته در بین دانشمندان اسلامی اختلاف‌نظر وجود دارد، هرچند معروف این است که نامش رقیه است.[2]
در کتاب‌هایی چون کامل بهائی و نفس‌المهموم و کتاب‌های معتبر دیگر دختر خردسالی که برخی نام او را «رقیه» نامیده‌اند و در شام به شهادت می‌رسد، برای امام حسین (ع) ذکر کرده‌اند و اگر کسی برای آن حضرت نذر کند، باید آن را ادا نماید و مضجع موجود در دمشق متعلق به آن حضرت است.[3]
همین‌جا که به‌عنوان مرقد حضرت رقیه (ع) مشهور است، مرقد اوست و تشکیک کردن یک ظلم است آن‌هم ظلم به بچه مظلوم امام حسین (ع) و همین شهرت راجع به مرقد مطهر حضرت زینب (س) نیز هست و تشکیک در آن ظلم به حضرت زینب (س) است و ظلم به حضرت زینب (س) گناهش خیلی بزرگ است و ما در این‌گونه موارد نظیر سیادت اشخاص و قبور بزرگان چیزی جز شهرت نداریم و این شهرت در نظر همه فقها حجت بوده و هست.[4]
وجود حضرت رقیه (س) از مسلمات تاریخی است و اگر شبهه‌ای هم هست در اصل وجود ایشان نیست و بعضی از شبهات در نام مبارک او وجود دارد ولی این مسئله که دختری از امام حسین (ع) در شام مدفون است، هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای در آن وجود ندارد و توصیه ما به کسانی که این شبهات را نسبت به معتقدات دینی مردم وارد می‌کنند آن است که بدانند هیچ‌گونه نفعی نخواهند برد و فقط آخرت خود را خراب کرده‌اند و خود را مورد غضب امام حسین (ع) قرار داده‌اند و لذا خوب است که با این‌گونه مسائل خود را درگیر ننمایند.[5]
اولا راجع به حضرت رقیه (ع) اخیرا کتابی نوشته‌شده است و خیلی خوب اثبات نموده به اینکه حضرت رقیه 3 ساله در خرابه شام از دنیا رفته و قبرش هم در آنجاست و معجزات زیادی هم نقل‌شده است و ثانیاً قاعده‌ای در فقه است بنام تسامح در ادله سنن، مقتضی آن قاعده این است که آنچه راجع به این دختر 3 ساله گفته‌اند شما هم نقل کنید و به زیارت او بروید همه‌اش بر طبق موازین شرع است، من خودم چند سال قبل برای معالجه به لندن رفتم در برگشت، لبنان از هواپیما پیاده شدم و چند روز در آنجا ماندم که بروم سوریه برای زیارت آن خانم و الان هم از آن عمل خرسندم.[6]
قال الله تبارک‌وتعالی: «یریدون لیطفئوا نورالله بافواههم و الله متم نوره و لو کره الکافرون»
هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای درباره وجود مقدس حضرت رقیه بنت الحسین (ع) وجود ندارد و شواهد تاریخی نشان می‌دهد که آن مظلومه براثر تحمل رنج‌ها و مصائبی که در مسیر شام و آنچه در خرابه شام اتفاق افتاد، در صغر سن از دنیا رفته و در دمشق مدفون شد، تنها مطلب موردبحث این است که نام مبارک او رقیه بوده یا زینب یا اسم دیگری داشته، سپس به اسم رقیه مشهور شده؟
و اما اشتهار اسم او به نام رقیه به این جهت است که در مدفن این وجود مقدس و نورانی، در دمشق، نام رقیه بنت امیرالمؤمنین (ع) نوشته‌شده که بدیهی است انتساب به «جد اعلی» ، متداول و معمول بوده است پس تشکیک در اصل وجود مقدس آن حضرت جرم و ظلم به آن مظلومه و پدر بزرگوارش، بلکه ظلم به اهل‌بیت (ع) است و شبهه‌پراکنان بدانند که نور خدا هرگز خاموش نخواهد شد، بلکه پیوسته بر تزاید و تجلیات بیشتر است.[7]
داستان حضرت رقیه (س) در کتاب کامل بهائی ذکرشده و این کتاب از منابع معتبر شیعه می‌باشد و مؤلف آن عمادالدین طبری از علماء و مورخان مورد اعتماد شیعه می‌باشد مضافاً بر اینکه در متون تاریخی نام حضرت رقیه (ع) ذکرشده است.
عبدالوهاب شعرانی (متوفی 973 هجری قمری در کتاب المنن) گفته: نزدیک مسجد جامع دمشق بقعه و مرقدی وجود دارد که به مرقد حضرت رقیه دختر امام حسین (ع) معروف است بر روی سنگی واقع در درگاه این مرقد نوشته‌شده: (هذا البیت بقعه شرّفت بآل النبی (ص) وبنت الحسین الشهید).
و مرحوم میرزا هاشم خراسانی در منتخب التواریخ داستان جاری شدن آب در قبر حضرت رقیه بنت الحسین و خواب دیدن سید بزرگوار سید ابراهیم را نقل می‌کند و کرامت آن حضرت را بیان می‌کند.
و باید دانست که دختران امام حسین (ع) دو نام داشتند مثلاً حضرت سکینه امینه هم نام داشت، لذا ممکن است نام حضرت رقیه فاطمه صغری بوده که در شعر منسوب به حضرت زینب آمده:
(یا أخی فاطم الصغیره کلمها فقد کاد قلبها أن یذوبا)
و یا نام آن حضرت زینب بوده که در مناقب شهر آشوب آمده که حضرت امام حسین (ع) سه دختر داشتند: فاطمه و سکینه و زینب که احتمالاً همان حضرت رقیه است.[8]
طبق بعض کتب مقاتل و تاریخ، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) چنین فرزندی داشته‌اند که در شام رحلت کرده‌اند. علاوه بر شهرت این موضوع، به‌طور کلی مشاهد و مقامات مشرفه از جهت انتساب به اهل‌بیت (ع) مزار و مورد تجلیل و احترام است چنان‌که شهرت اشخاص به سیادت جایز الانکار نیست.
شهرت مثل این بارگاه مقدسه نیز مخصوصاً با توجه به قرائن معتبر مورد انکار نیست. این مشاهد و روضه‌های مقدسه‌ی سادات عظام و مفاخر اسلام نیز از این جهت که از مراکز ذکر فضایل آن بزرگواران و تبلیغات اسلامی و ذکر دعا است باید محترم باشد و این تردیدها بی‌جا است و سزاوار نیست. موفق باشید.[9]
آیت‌الله سید محمد شاهرودی
از قول بعضی محققین و سیره عملیه مستمره متدینین در تشرف به زیارت آن حضرت برای ما وثوق و اطمینان حاصل می‌شود که حضرت اباعبدالله (ع) دختری به نام رقیه (س) داشته‌اند و در آن مکان مقدس دفن شده است.[10]
واقعاً حضرت رقیه (ع) دختر آقا امام حسین (ع) بوده است و کتاب‌های متعددی مانند ینابیع الموده صفحه‌ی 346 و احقاق الحق جلد 11 صفحه‌ی 633 وجود حضرت رقیه (س) فرزند امام حسین (ع) را در کربلا نقل کرده‌اند و قصه‌ی آن علاوه بر سندهای تاریخی و کتب مقاتل، سند واقعی و خارجی نیز در دمشق شام دارد، آن بارگاه باعظمت در پایتخت سابق امویان مانند آفتاب فروزان می‌درخشد، درحالی‌که قبر معاویه زباله‌دانی بیش نیست و از قبر یزید هم اثری نیست و طبق نقل کتاب الذریعه جلد 22 صفحه‌ی 390 حدود صدسال از این واقعه نگذشته است که دختر کلیددار حرم حضرت رقیه (ع) حضرت را در خواب می‌بیند و او را از آمدن آب نزد قبر خود مطلع می‌سازد، خواب سه شب پشت سر هم تکرار می‌شود، کلیددار -باخبر دادن به دولت وقت و ضمن تشریفات رسمی- کارگر می‌آورد و قبر را خراب می‌کنند و وقتی به قبر می‌رسند آثار آب پدیدار می‌شود آنگاه می‌بیند این دختر سه‌ساله تر و تازه‌گویی خوابیده است، کلیددار که سید هم بوده جسد مبارک حضرت رقیه (س) را بر روی دست می‌گیرد تا سه شبانه‌روز و فقط برای کارهای ضروری و نماز او را به دیگری می‌سپارد تا قبر آماده می‌شود و حضرت را به‌جای خود برمی‌گرداند و معجزات بسیار دیگر که در تاریخ به ثبت رسیده است.[11]
مطالعه تاریخی وجود یا عدم‌وجود حضرت رقیه (س) لینک زیر را مطالعه کنید:
شخصیت حضرت رقیه، واقعیت یا تحریف؟
برای آگاهی از سرگذشت حضرت رقیه (س) در واقعه کربلا لینک زیر را مطالعه کنید:
3.jpg)
خیلی ممنون بابت مطالب بسیار خوبتون ....