شاعر آمده بود تا برای امام صادق علیه‌السلام از سیدالشهدا (ع) بخواند. . .
چند بیتی خواند.
امام (ع) از او پرسیدند: آیا بین خودتان هم همین طور می‌خوانی ؟
شاعر گفت: نه، مولای من، آن‌جا خودمانی تر می‌خوانم!
امام (ع) از او خواست که همان‌طور بخواند.
شاعر خواند و...
باران اشک امام (ع) بود و شاعری که قافیه را باخته بود.[1]
امروز که می‌خواهم برای صادق آل محمد (ع) بگریم، آرزو کردم کاش کسی برای من روضه‌ای بخواند!
روضه‌ای خودمانی
از جنس همان روضه‌های خودمانی امام (ع) و شیعه‌های جعفری...
