سلامِ خداوندِ علیم، سلامِ فرشتگانِ مقیم عرش الهی، سلامِ پیامبرانِ حلیم، سلامِ ائمه کریم علیهم‌السلام، سلامِ بندگانِ سلیم (رهیده از آفات) و سلامِ شهدای فخیم (بزرگوار) بر تو ای پسر علیِ حکیم (ع)!!
سلام پروردگار عالمیان، سلام بهترین آدمیان، سلام مقتدای ایمانیان، سلام بانوی جهانیان، سلام مولای بهشتیان و سلام آقای آسمانیان بر تو که اسطوره وفایی و بهترین سقای عالم نام گرفتی.
سلام بر تو که چون امام زمانت بر تو می‌نگریست غم از دلش رخت بر می‌بست و امید بر او سایه می‌افکند.
تویی سقای حرم؛ تویی صاحب علم و تویی نمونه کرم!
چه بزرگ مقام و چه بلند جایگاهی برایت در بهشت فراهم است که عالمیان بر مقام شهدا غبطه می‌خورند و شهدا به مقام تو.
ای مقطوع الیدین!
ای ذخیره حسین (ع)!
تا تو در کنار حسین (ع) قد افراشته‌ای و پرچم سپاه حسین (ع) را به اهتزاز در می‌آوری؛ حسین (ع) غمی ندارد. چرا که پرچم نیست که باید به اهتزاز در بیاید؛ بلکه آن که باید جلوه کند تو هستی. تویی که می‌گشایی غم دل‌ها را و رها می‌کنی ما را از چنگال بلاها!
ما دلدادگان آستان برادرت هستیم. درد ما را درمان کن و حیرانی ما را برطرف نما که سخت در نکبت غیبت برادر زاده‌ات گرفتار شدیم.
اگر ما را نمی‌بینی ایرادی نیست؛ اما بیا و مهدی فاطمه عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را ببین که طرد شده و تنها مانده رها شده است.
آخر او عباس (ع) هم ندارد که غم از دلش باز کند!! علی اکبری ندارد که به او دلش را خوش کند!! قاسمی ندارد تا برایش جان فشانی کند!!
ای برادر حسین (ع) و ای فرزند زهرا سلام‌الله‌علیها! آه که دیگر کسی سراغ یوسف زهرا را نمی‌گیرد. کجاست؟ .... به چه فکر می‌کند؟ ... از ما خوشنود است یا نه؟...
ای پدر فضل‌ها! باز هم امام زمانی تنهاست. باز هم پسری از پسران زهرا (س) یاری می‌طلبد.
یا اباالغوث ادرکنا...
-Karbobala.com_.jpg)
