دفتر شعری که پیش رو دارید به مناسبت اول محرم 1342 (مرداد 1302) در مشهد چاپ شده است. این دفتر حاوی اشعاری از میرزا محمد کاظم متخلص به صبوری (م 1322 ه.ق) ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی و 2 بند از اشعار پسرش ملک‌الشعرای بهار (م اول اردیبهشت 1330) که به همت پسرعموی وی شیخ احمد بهار (م 14 بهمن 1336) چاپ شده و رایگان در بین ذاکران و مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام توزیع شده است. نسخه‌ای از این کتاب در کتابخانه مجلس شورای اسلامی نگهداری می‌شود که تصاویر آن را در ادامه ملاحظه می‌فرمایید. 12 بند از اشعار صبوری در این کتاب درج شده و نیز مرثیه‌ای از وی با تضمین مرثیه سوزناک وصال شیرازی (م 1262 ه.ق). در اشعار صبوری علاوه بر ذکر مصیبت به طور ضمنی به چرایی و اهداف قیام عاشورا توجه شده است؛
مانند این دو بیت:
یزید از زاده خیرالبشر بیعت طمع دارد
چگونه طاعت جبریل با ابلیس ساز آید؟
سلیمان هیچ کس دیده مطیع اهرمن گردد
حقیقت کی شنیده زیر فرمان مجاز آید؟
اما 2 بندی که از ملک‌الشعرای بهار در انتهای کتاب آورده شده صرفا ذکر مصیبت است.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که کتاب‌هایی مانند این کتاب، غالبا در گوشه کتابخانه‌ها فراموش شده‌اند، حال آن‌که استفاده از آن‌ها در مجالس عزاداری اهل‌بیت (ع) مناسب است و معمولا در این گونه آثار اصیل ادبیات فارسی، آسیب‌های مداحی و مصیبت‌خوانی امروز ما (مانند مطالب موهن، غالیانه و دروغین) کمتر به چشم می‌خورد.
ادامه دارد...
