حقیقت قرآن
آیه 84 سوره بقره:
«وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُون؛ و هنگامى که از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید و یکدیگر را از خانه و کاشانه خود نرانید، شما پذیرفتید و بر آن گواه بودید.»
آیه 84 سوره بقره و آیه قبل و بعد از این آیه، به عهدی که خدا با قوم بنی‌اسرائیل بسته اشاره می‌کند که آن‌ها فقط خدا را بپرستند و به پدر و مادر نیکی کنند و همچنین حق ذی القربی و یتیمان و مساکین را رعایت کنند و نماز بپا دارند و زکات بدهند و در مقابل عهدشکنی و نقض پیمانی را که بنی‌اسرائیل داشتند، توضیح می‌دهد.
مسئله مهمی که هنگام تلاوت قرآن باید توجه داشت، این است که هرکدام از آیات قرآن علاوه بر ظاهر خود، باطنی هم دارند که با مراجعه به مفسر قرآن باید از آن خبردار شد؛ لذا قرآن یک حقیقت زنده است؛ یعنی وقتی از داستان قوم یهود و نقض پیمانشان صحبت می‌کند، این آیه برای زمان اکنون من هم حقیقتی را در بردارد. پس هر آیه علاوه بر ظاهر آن باطنی هم دارد که مفسر قرآن یعنی رسول‌الله و ائمه معصومین (ع) آن را برای ما بازگو می‌کنند.
حال به تفسیر این آیه رجوع می‌کنیم:
پیامبر اکرم (ص) وقتی‌که این آیه درباره یهودیان نازل شد فرمودند: «آن‌ها (یهودیان) نقض عهد کرده، پیغمبران خدا را تکذیب و آنان را به قتل رساندند. اى مسلمانان آیا خبر ندهم به شما در مورد کسانی که در امت من شباهت به یهودىها دارند؟» عرض کردند: «بفرمائید آن‌ها چه اشخاصى هستند؟» پیامبر فرمودند: «عده‌ای از امت من ادعا می‌کنند که مذهب اسلام دارند، ولى بهترین فرزندان مرا به قتل میرسانند و شریعت مرا تغییر می‌دهند. آن‌ها دو فرزندم حسن و حسین را می‌کشند؛ همان‌طور که پدران این یهودی‌ها زکریا و یحیى را کشتند. بدانید خداوند آن‌ها را لعنت کند و پیش از آنکه قیامت فرارسد، قائم آل محمد را می‌فرستد تا باقیمانده فرزندان آن‌ها را به قتل برساند و آن قائم از اولاد فرزندم حسین می‌باشند و آنان را با شمشیر دوستان خدا به جهنم می‌فرستد.
لعنت خدا بر قاتلین حسین و دوستداران آن‌ها و یاری کنندگان آن‌ها باد و همچنین لعنت خدا بر کسانی که در لعن کردن دشمنان حسین، بدون عذر و تقیه ساکت هستند، باد.
همان‌طور که پدران این یهودی‌ها زکریا و یحیى را کشتند. بدانید خداوند آن‌ها را لعنت کند و پیش از آنکه قیامت فرارسد، قائم آل محمد را می‌فرستد تا باقیمانده فرزندان آن‌ها را به قتل برساند
خداوند بر گریه کنندگان حسین، از روى رحمت و مهربانى درود فرستد و بر کسانى که بر قاتلین حسین لعنت کنند نیز رحمت می‌فرستد.
هر کس راضى به قتل حسین باشد، شریک در خون اوست و از قاتلین محسوب می‌شود.
همانا قاتلان حسین و یاری‌دهندگان آن‌ها و کسانی که به آن‌ها اقتدا می‌کنند، از دین خدا بیزار هستند.
خداوند به فرشتگان امر می‌کند که اشک چشم گریهکنندگان بر حسین را گرفته و به خازن بهشت بسپارند تا آن را به آب زندگانى مخلوط کند و عطر و لذت آن چند هزار برابر زیاد شود و فرشتگانى را مأمور فرماید تا اشک شوق کسانى که از قتل حسین مسرور می‌شوند، گرفته و به مالک جهنم بدهند تا به حمیم و غساق مخلوط کنند تا حرارت و عفونت آن براى دشمنان آل محمد چند هزار برابر زیاد شود.»[1]
مسئله‌ای که در این روایت بیش از هر چیزی برای من قابل توجه است، ادامه داشتن راه اباعبدالله (ع) هست؛ یعنی در همین زمان حاضر هم کسانی هستند که از اعمال قاتلان امام حسین (ع) پیروی می‌کنند.هستند کسانی که هنوز دشمنی با اباعبدالله (ع) می‌کنند، اما این بار نه با کشتن قاسم و علی‌اکبر (ع)، این بار با ریختن خون زائران قاسم و علی‌اکبر (ع).
هنوز بازار قتل زهیرها و حبیب بن مظاهرها داغ است، اما این بار به‌جای آن‌ها، رادمردانی را که به‌قصد عرض ارادت به پیشگاه امام می‌آیند، تکه‌تکه می‌کنند.
و در همین زمان هم هستند افرادی که گرچه با سیدالشهدا (ع) نبوده‌اند، ولی هم‌اکنون در عزای ایشان اشک می‌ریزند، در مصیبت ایشان با مادرشان فاطمه زهرا (س) همدردی می‌کنند و قاتلان آن حضرت را لعن می‌کنند.
اکنون گفته پیامبر برایم روشن می‌شود که فرمودند: در قتل حسین (ع) حرارتی در دل های مومنان است که هرگز خاموش نمیشود...[2]
آری ما صبر می‌کنیم و بر مصیبت شما یا اباعبدالله، اشک میریزیم تا روزی که خدا نهمین فرزند از نسل شما را ظاهر سازد که اوست بر پا دارنده عدل و انتقام هر خون به نا حق ریخته ای را می گیرد.
آری ما صبر می‌کنیم تا ندای غربت الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا[3] را بشنویم و با پرچم یا لثارات الحسین به یاری شما بشتابیم.
