وفات حضرت خدیجه (س)
در این روز حضرت خدیجه کبرى (س) از دنیا رحلت فرمودند. آن حضرت نخستین همسر پیامبر (ص) بود و تا خدیجه (س) زنده بود نبى گرامى اسلام (ص) همسرى اختیار نفرمود. در فضیلت آن حضرت همین بس که والده مکرمه حضرت صدیقه طاهره (س) است و همه ذرارى پیامبر (ص) به ایشان منتهى می‌شوند.[1]
آن حضرت هنگام رحلت چند وصیت به پیامبر (ص) نمودند و با آن همه فداکارى و انفاق مال، به پیامبر (ص) عرض کردند: «یا رسول الله، مرا ببخشید که در حق شما کوتاهى کردم». پیامبر (ص): «حاشا و کلا! من از شما تقصیرى ندیدم، بلکه منتهاى سعى و کوشش خود را در حق من نمودى. شما در خانه من زحمات زیادى را متحمل شدى. اموالت را در راه خدا بذل و بخشش نمودى».
آنگاه خدیجه (س) عرض کرد: یا رسول الله، شما را وصیت می‌کنم به این دختر و به حضرت فاطمه (ع) اشاره نمود این دختر بعد از من یتیم و غریب است. کسى از زن‌های قریش او را اذیت نکند. کسى به صورت او لطمه‌ای نزند، به روى او داد نزند و مکروهى نبیند.[2]
آن حضرت اولین زنى است که پیامبر (ص) را تصدیق نمود و اول زنى است که در مکه با رسول خدا (ص) نماز جماعت خواند و اول زنى است که ایمان خود را در مکه در میان مشرکین اظهار نمود و اول زنى است که در مقابل دشمن از رسول خدا (ص) دفاع نمود و تمام اموال خود را به پیامبر (ص) بخشید و اول زنى است که ایمانش با قبول ولایت امیرالمؤمنین (ع) به درجه کمال رسید.
روزى پیامبر (ص) خدیجه (ع) را خواست و در کنار خود نشانید و فرمود: این جبرئیل است و می‌گوید: براى اسلام شروطى است که عبارت‌اند از: اقرار به یگانگى خداوند متعال، اقرار به رسالت رسولان، اقرار به معاد و اصول این شریعت و احکام آن، اطاعت از اولى الامر و ائمه طاهرین از فرزندان او یکى بعد از دیگرى با برائت از دشمنان ایشان.
خدیجه (ع) به همه آن‌ها اقرار نمود و ائمه طاهرین به خصوص امیرالمؤمنین (ع) را تصدیق کرد. پیامبر (ص) فرمود: «هو مولاک و مولى المؤمنین و امامهم بعدى» : یعنى «على مولاى تو و مولاى مؤمنان بعد از من و امام ایشان است». آنگاه از خدیجه (ع) در قبول ولایت امیرالمومنین (ع) عهد مؤکد گرفت.
سپس پیامبر (ص) دست خود را بالاى امیرالمؤمنین نهاد و خدیجه (س) دست خود را بالاى دست رسول خدا (ص) و به این ترتیب با امیرالمؤمنین (س) بیعت نمود.[3]
«برای مشاهده مطالب بیشتر در مورد حضرت خدیجه (س) به این لینک مراجعه نمایید»
