در نقل مسائل مربوط به واقعۀ عاشورا لازم است از کتب معتبر استفاده شود و ذکری از واقعۀ مورد پرسش در کتاب‌های نزدیک به واقعۀ کربلا نیست؛ بنابراین باید در نقل آن احتیاط کرد.

نقل این چنین است:

«حضرت زینب هنگام وداع، جلوی برادر را گرفت و عرض کرد: مهلاً مهلاً یابن الزهرا (س) وصیتى از مادرم به یادم افتاد. مادرم به من گفته در چنین وقتى حسینم را بگیر و از طرف من زیر گلویش را ببوس‏.» 

وقتی جست‌وجو می‌کنیم که اولین‌بار این نقل کجا مطرح شده است، می‌بینیم که برای نخستین بار در کتاب «انوارالمجالس» و در قرن سیزدهم یعنی در سال 1280 قمری و حدود 1200 سال بعد از واقعه عاشورا، این مطلب بیان شده است. بعد از آن هم در کتاب «تذکر‌ه الشهدا» که در سال 1340 قمری و در قرن چهاردهم این مطلب منتشر شده است و نویسنده خودش تأکید می‌کند که «این مطلب ضعیف است.»

شهید مطهری هم این نقل را از تحریفات معنوی واقعۀ عاشورا دانسته‌اند و گفته‌اند «حضرت زینب (س) در وقت وفات حضرت زهرا (س) پنج ساله بوده است.»[1]

با توجه به اینکه روح کودک تحمل شنیدن مسائل این چنینی را ندارد و حتی انسان‌های معمولی نیز حوادث ناگوار را از کودکان مخفی نگه می‌دارند، بعید به نظر می‌رسد که با عشق و علاقه‌ای که حضرت زهرا (س) نسبت به فرزندان خود داشته‌اند، چنین سفارشی را به کودکی پنج ساله کرده باشند!