1- نصرت و یاوری خداوند از طریق نصرت ولی الله صورت می‌پذیرد:

در آیات قرآنی در دو سوره جداگانه چنین آمده:

فَلَمَّا أَحَسَّ عیسى‏ مِنْهُمُ الْکُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصاری إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُون [1]

ترجمه: هنگامى که عیسى کفر آنها را احساس کرد گفت: چه کسانى یاران من در راه خدایند؟ حواریون گفتند: ما یاران خداییم، به پروردگار ایمان آورده‏ایم. گواه باش که ما تسلیم فرمان اوییم.

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ کَما قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوارِیِّینَ مَنْ أَنْصاری إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَهٌ مِنْ بَنی‏ إِسْرائیلَ وَ کَفَرَتْ طائِفَهٌ فَأَیَّدْنَا الَّذینَ آمَنُوا عَلى‏ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرین [2]

ترجمه: اى اهل ایمان! یاوران خدا باشید همان‏گونه که عیسى فرزند مریم به حواریون گفت: کیست مرا براى خدا یارى کند؟ حواریون گفتند: ما هستیم یاوران خدا. در این هنگام گروهى از بنى اسرائیل ایمان آوردند و گروهى کافر شدند و ما اهل ایمان را علیه دشمنانشان کمک کردیم در نتیجه پیروز شدند.

با توجه به آیات فوق روشن است که پاسخ حواریون به نصرت عیسی (ع) با "نحن انصار الله" آمده است یعنی یاری ولیّ الله همان یاری خداوند است.

2- نصرت و یاوری ولی عصر به یاری امام حسین (ع) :

امام حسین (ع) در کربلا به یاران خویش فرمودند:

فقد اخبرنی جدی انّ ولدی الحسین یقتل بطف کربلاء غریبا وحیدا عطشانا، فمن نصره فقد نصرنی و نصر ولده القائم (ع) [3]

ترجمه: خبر داده است مرا جدم که همانا فرزندم حسین در دشت کربلا غریبانه و تنها در حالیکه تشنه کام است، کشته می‌شود، پس هرکه او را یاری نماید پس همانا مرا و فرزندش قائم (ع) را یاری کرده است.

آنچه در این روایت به وضوح بیان شده این است که یاری نمودن حضرت سیدالشهداء (ع) ، یاری نمودن نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌باشد. حال باید دید که چگونه این یاری تحقق می‌پذیرد؟ در عاشورای سال 61 ه.ق حضرت تنها یاور می‌خواستند، حتی به آن شخص که به امام عرض نمود اسبم و مالم را در اختیارتان می‌گذارم، ایشان پاسخ رد دادند و به او فرمودند ما خود تو را می‌خواهیم. اصحاب امام حسین (ع) همگی برای جان دادن آمدند و عاقبت نیز خون پاره های قلبشان را در راه امامشان دادند. ما چگونه ایم؟ آیا تا این حد بر سر یاری امام زمانمان ایستاده ایم که به راحتی از جان بگذریم و مانند یاران امام حسین (ع) در دشت کربلا حتی حاضر باشیم چندین بار در راه امام غریبمان کشته شویم؟

خدایا اگر آنگونه نیستیم، پس تو ما را آنگونه قرارده!

امیرالمؤمنین (ع) در مورد اصحاب سیدالشهداء چنین می‌گویند:

...و خیر الخلق و سیّدهم بعد الحسن ابنی أخوه الحسین المظلوم بعد أخیه، المقتول فی أرض کربلاء أما إنّه و أصحابه من سادات الشّهداء یوم القیامه [4]

ترجمه: و برترین خلائق و سرورشان بعد از حسن (ع) ، برادرش حسین (ع) ، مظلوم پس از برادرش است؛ آنکه در زمین کربلا می‌کشندش! آگاه باشید که همانا او و یارانش از بزرگان شهدای روز قیامت اند.

امیرالمؤمنین (ع) بالاترین حد یاری اهل بیت را جنگ با دشمنان ایشان دانسته اند:

...مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَاتَلَ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا بِیَدِهِ فَهُمْ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ لَمْ یُقَاتِلْ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا فَهُوَ أَسْفَلُ مِنْ ذَلِکَ بِدَرَجَهٍ وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ لَمْ یُعِنَّا بِلِسَانِهِ وَ لَا بِیَدِهِ فَهُوَ فِی الْجَنَّه... [5]

ترجمه: هرکه ما را به قلبش دوست بدارد و به زبانش ما را یاری نماید و با دشمنان ما بستیزد، پس با ماست در درجه ما و آنکس که ما را دوست بدارد به قلبش و با زبانش یاریمان کند اما با دشمنانمان نجنگد، پس او یک رتبه پایین تر است. و هرکه ما را دوست بدارد و نه به زبان و نه به دستش ما را یاری ننماید، پس او تنها در بهشت خواهد بود.

همانطور که دیده می‌شود ارزش یاری اهل بیت علیهم السلام بسیار بالاست. حال با توجه به این مضامین باید دید چه راههایی برای یاری امام حسین (ع) جز جنگیدن که در زمان ما مقدور نیست، وجود دارد تا با عمل به آن به فیض یاری امام زمان (ع) نائل گردیم.

3- شیوه های یاری امام حسین (ع) در زمان ما:

یکی از کارهایی که امروزه می‌توانیم انجام دهیم، تا با یاری سیدالشهداء (ع) جزو یاوران بقیه الله (ع) گردیم، گره زدن دل خودمان و دیگران هرچه بیشتر به آن امام بزرگوار و نشان دادن آن است چراکه هر مسلمانی که خود را به رسالت حضرت رسول الله هدایت شده می‌داند باید به این آیه قرآنی که به آیه مودت معروف گشته عمل کند

الف) گریه و تباکی بر آن حضرت:

امام صادق (ع) ضمن حدیثی به زراره می‌فرمایند: ...وَ لَا عَبْرَهٍ مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَیْهِ وَ مَا مِنْ بَاکٍ یَبْکِیهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَهَ علیها السلام وَ أَسْعَدَهَا عَلَیْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُحْشَرُ إِلَّا وَ عَیْنَاهُ بَاکِیَهٌ إِلَّا الْبَاکِینَ عَلَى جَدِّیَ الْحُسَیْنِ (ع) فَإِنَّهُ یُحْشَرُ وَ عَیْنُهُ قَرِیرَهٌ وَ الْبِشَارَهُ تِلْقَاهُ وَ السُّرُورُ بَیِّنٌ عَلَى وَجْهِهِ وَ الْخَلْقُ فِی الْفَزَعِ وَ هُمْ آمِنُونَ وَ الْخَلْقُ یُعْرَضُونَ وَ هُمْ حُدَّاثُ الْحُسَیْنِ (ع) تَحْتَ الْعَرْشِ وَ فِی ظِلِّ الْعَرْشِ لَا یَخَافُونَ سُوءَ یَوْمِ الْحِسَابِ یُقَالُ لَهُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّهَ فَیَأْبَوْنَ- وَ یَخْتَارُونَ مَجْلِسَهُ وَ حَدِیثَهُ وَ إِنَّ الْحُورَ لَتُرْسِلُ إِلَیْهِمْ أَنَّا قَدِ اشْتَقْنَاکُمْ مَعَ الْوِلْدَانِ الْمُخَلَّدِینَ فَمَا یَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ إِلَیْهِمْ لِمَا یَرَوْنَ فِی مَجْلِسِهِمْ مِنَ السُّرُورِ وَ الْکَرَامَه... [6]

ترجمه: و هیچ چشم و اشکى نزد خدا محبوب‏تر از چشم و اشگى نیست که بگرید و بر آن حضرت جارى گردد و هیچ گریه‏کننده‏اى نیست که بر آن جناب بگرید مگر آنکه گریه‏اش به حضرت فاطمه علیها السّلام رسیده و آن بانو را یارى مى‏‌کند و نیز گریه‏اش به حضرت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رسیده و بدین وسیله حقّ ما را ادا کرده. و هیچ بنده‏اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آنکه چشمانش گریان است غیر از گریه‏کنندگان بر جدّم حضرت حسین بن على علیهما السّلام چه آنکه ایشان در حالى که چشمانى روشن و باز دارند محشور مى‏‌گردند و آثار سرور و شادى در صورتشان نمایان مى‏‌باشد، مردم در فزع و ناراحتى بوده ولى ایشان از هر غم و محنتى در امان هستند، مردم متفرق و پراکنده و مضطرب بوده ولى ایشان در زیر عرش و سایه آن با حسین (ع) مشغول گفتگو بوده و در باره آن جناب به گفتن حدیث مشغولند، از ناملایمات و ناراحتیهاى روز حساب هیچ خوف و هراسى ندارند. به ایشان گفته مى‏‌شود: داخل بهشت شوید ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذکر حسین (ع) را اختیار مى‏‌کنند، فرشتگان و حور العین به آنها پیغام مى‏‌دهند که ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم ولى ایشان از فرط سرور و نشاطى که در مجلسشان دارند سرشان را بالا نکرده و به آنها نمى‏‌نگرند.

در این روایت تصریح شده که گریه و بکاء بر امام حسین (ع) سبب یاری حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نیز می‌گردد.

لذا یکی از کارهایی که امروزه می‌توانیم انجام دهیم، تا با یاری سیدالشهداء (ع) جزو یاوران بقیه الله (ع) گردیم، گره زدن دل خودمان و دیگران هرچه بیشتر به آن امام بزرگوار و نشان دادن آن است چراکه هر مسلمانی که خود را به رسالت حضرت رسول الله هدایت شده می‌داند باید به این آیه قرآنی که به آیه مودت معروف گشته عمل کند که: ذلِکَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى‏ وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُور [7]

ترجمه: این همان چیزى است که خداوند به بندگان با ایمان و داراى اعمال شایسته خویش بشارت داده است. بگو: درباره رسالت خویش از شما مزدى نمى‏‌خواهم جز آن که به نزدیکانم مودّت داشته باشید و هر کسى کار نیکى انجام دهد، ما بر نیکى او مى‏‌افزاییم زیرا که خداوند بخشنده و شکرپذیر است.

مودت نیز آنطور که در معنای آن آمده اظهار عملی محبت شدید است.

با اینکه ما توفیق یاری امام مظلومان را در صحرای کربلا نداشتیم اما باید خودمان را برای یاری امام زمانمان آماده کنیم و نیز از خدا بخواهیم که ما را جزء یاران امام حسین (ع) قرار دهد چراکه نیت ما نیز نصرت بود اگر آن زمان را درک می‌کردیم...

جناب جابر بن عبدالله انصاری که با عطیه از شاگردانش در اربعین به زیارت امام حسین عیه السلام آمد، فرمود: یَا عَطِیَّهُ سَمِعْتُ حَبِیبِی رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم یَقُولُ مَنْ أَحَبَّ قَوْماً حُشِرَ مَعَهُمْ وَ مَنْ أَحَبَّ عَمَلَ قَوْمٍ أُشْرِکَ فِی عَمَلِهِمْ وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ نِیَّتِی وَ نِیَّهَ أَصْحَابِی عَلَى مَا مَضَى عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ وَ أَصْحَابُه  [8]

ترجمه: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: هرکس قومی را دوست بدارد با آنها در روز قیامت محشور خواهد شد و هرکس که عمل قومی را دوست بدارد با آنها در عملشان شریک است.

اى ابن شبیب! اگر دوست دارى ثوابى مانند ثواب کسانى که همراه حسین بن علىّ علیهما السّلام شهید شدند داشته باشى، هر گاه بیاد او افتادى بگو: یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما

ای عطیه و قسم به خداوندی که محمد را به نبوت مبعوث گردانیده، همانا نیت من و یارانم بر همان نیتی بود که امام حسین (ع) و یارانشان داشتند.

ب) با نیت و محبت خود امام حسین (ع) را یاری کنید:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ إِنَّ اللَّهَ یَحْشُرُ النَّاسَ عَلَى نِیَّاتِهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَه  [9]

ترجمه:امام صادق (ع) فرمودند: همانا خداوند متعال مردم را در روز قیامت بر اساس نیاتشان محشور می‌کند.

امام صادق (ع) با اینکه در زمان وقعه کربلا به دنیا نیامده بودند و پدرشان حدودا 5 سال در کربلا داشتند ولی فرموده اند:

انی لا اخرج نفسی من شهداء الطفوف و لا اعد ثوابی اقل منهم لان من نیتی النصره لو شهدت ذلک الیوم و کذلک شیعتنا هم الشهدا و ان ماتوا علی فرشهم [10]

ترجمه: همانا من خودم را از شهدا واقعه کربلا جدا نمی‌کنم، و همین طور ثوابم را از آنان پایین تر نمی‌دانم؛ چراکه نیت من نصرت بود اگر آن روز را درک می‌نمودم و همینگونه اند شیعیان ما، آنها شهیدند حتی اگردر رخت خوابشان بمیرند.

امام رضا در اول محرم به ریان: یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ یَکُونَ لَکَ مِنَ الثَّوَابِ- مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَیْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَکَرْتَهُ- یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما  [11]

ترجمه: اى ابن شبیب! اگر دوست دارى ثوابى مانند ثواب کسانى که همراه حسین بن علىّ علیهما السّلام شهید شدند داشته باشى، هر گاه بیاد او افتادى بگو: یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما

در قسمتی از زیارت جامعه ائمه المؤمنین چنین می‌خوانیم:

بِأَبِی وَ أُمِّی یَا آلَ الْمُصْطَفَى.....فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّا قَدْ شَارَکْنَا أَوْلِیَاءَکُمْ وَ أَنْصَارَکُمُ الْمُتَقَدِّمِینَ فِی إِرَاقَهِ دِمَاءِ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ قَتَلَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ سَیِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ یَوْمَ کَرْبَلَاءَ بِالنِّیَّاتِ وَ الْقُلُوبِ وَ التَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ تِلْکَ الْمَوَاقِفِ الَّتِی حَضَرُوا لِنُصْرَتِکُمْ وَ عَلَیْکُمْ مِنَّا السَّلَامُ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُه [12]

در این عبارات نیز خود را با کسانی که همراه امام حسین (ع) جنگیدند، شریک می‌دانیم و اظهار تأسف از اینکه آن زمان را درک ننمودیم.

 البته همین امروز نیز جلوه هایی ویژه در یاری و انتظار ظهور ولی عصر ارواحنا فداه پیش روی ماست.

ج) زیارت امام حسین (ع) و طلب ظهور امام غائب و خونخواهی خون نا به حق ریخته امام حسین (ع)

در ضمن یکی از سلام ها در زیارات به امام عصر (ع) عرضه می‌داریم:

السَّلَامُ عَلَى الْإِمَامِ الْعَالِمِ الْغَائِبِ عَنِ الْأَبْصَارِ وَ الْحَاضِرِ فِی الْأَمْصَارِ وَ الْغَائِبِ عَنِ الْعُیُونِ وَ الْحَاضِرِ فِی الْأَفْکَارِ بَقِیَّهِ الْأَخْیَارِ الْوَارِثِ ذَا الْفَقَارِ الَّذِی یَظْهَرُ فِی بَیْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ ذِی الْأَسْتَارِ وَ یُنَادِی بِشِعَارِ یَا ثَارَاتِ الْحُسَیْنِ أَنَا الطَّالِبُ بِالْأَوْتَارِ أَنَا قَاصِمُ کُلِّ جَبَّارٍ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ ابْنُ الْحَسَنِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَفْضَلُ السَّلَام  [13]

آنچنان که مشاهده می‌شود، امام زمان (ع) به هنگامه ظهور خود را خونخواه امام حسین (ع) معرفی می‌نمایند همانطور که در جای دیگر ملائک حول حرم شریف امام حسین (ع) چنین ندایی دارند: یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَهَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِکَهِ أَرْبَعَهُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ یَقُومَ الْقَائِمُ فَیَکُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْن [14]

ترجمه: اى ابن شبیب! اگر می‌خواهى گریه کنى، بر حسین بن علىّ ابن ابی طالب علیهما السّلام گریه کن، زیرا او را همچون گوسفند ذبح کردند و از بستگانش، هیجده نفر به همراهش شهید شدند که در روى زمین نظیر نداشتند، آسمانهاى هفتگانه و زمین‌‏ها بخاطر شهادتش گریستند، و چهار هزار فرشته براى یارى او به زمین آمدند، ولى تقدیر الهى نبود، و آنها تا قیام قائم (ع) در نزد قبرش با حال نزار و ژولیده باقى هستند و از یاوران قائم (ع) هستند و شعارشان‏«یا لثارات الحسین»است.

... یَدْعُونَ بِالشَّهَادَهِ و وَ یَتَمَنَّوْنَ أَنْ یُقْتَلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْنِ// ...بهم یَنْصُرُ اللَّهُ إِمَامَ الْحَق  [15]

ترجمه: آنها ادعاى شهادت دارند و تمنا می‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: اى خون‏خواهان حسین!...به آنها خداوند امام حق را یاری می‌نماید.

یالثارات در مصیبتهایی به کار می‌رود که انسان از شدت آن به ندبه می‌افتد. پس این ندبه کردن برای خونخواهی امام حسین (ع) است.

عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ (ع) وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ وَ بُغْضَ زِیَارَتِه  [16]

ترجمه: کسى که خداوند خیر را براى او اراده کرده باشد در قلبش محبّت امام حسین (ع) را قرار داده و در دلش محبت زیارت آن جناب را مى‏‌اندازد و کسى که خداوند سوء و بدى را برایش بخواهد در قلبش بغض امام حسین (ع) قرار داده و در دلش بغض زیارت آن حضرت را مى‏‌اندازد.

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیهما السلام قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ فَیَعْرِضُ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ فَإِنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع) فَمَنْ کَانَ لِلْحُسَیْنِ (ع) زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ لِلْحُسَیْنِ زَوَّاراً کَانَ نَاقِصَ الْإِیمَان [17]

ترجمه: ابى بکر حضرمى گوید: شنیدم که حضرت ابو جعفر (ع) مى‏‌فرمودند: کسى که مى‏‌خواهد بداند آیا اهل بهشت هست یا نه، پس حبّ و دوستى ما را بر دلش عرضه کند اگر دلش آن را پذیرفت پس او مؤمن است و کسى که محبّ و دوست‏دار ما است باید در زیارت امام حسین (ع) راغب باشد، بنا بر این شخصى که زائر امام حسین (ع) باشد ما او را محبّ خود مى‏‌دانیم و از اهل بهشت خواهد بود و کسى که زوار حضرت ابا عبد اللَّه الحسین (ع) نباشد ناقص الایمان است.

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَقُولُ لَوْ أَنَّ أَحَدَکُمْ حَجَّ أَلْفَ حِجَّهٍ ثُمَّ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام لَکَانَ قَدْ تَرَکَ حَقّاً مِنْ حُقُوقِ اللَّهِ تَعَالَى وَ سُئِلَ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ حَقُّ الْحُسَیْنِ (ع) مَفْرُوضٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِم [18]

ترجمه: اگر یکى از شما هزار مرتبه به حج رود ولى به زیارت قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام نرود مسلّما حقّى از حقوق خداوند تعالى را ترک کرده و قیامت از آن مورد سؤال و باز خواست واقع مى‏‌شود، سپس حضرت فرمودند: حق امام حسین (ع) بر هر مسلمانى واجب و لازم است.

 قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا تَقُولُ فِیمَنْ یَتْرُکُ زِیَارَتَهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى ذَلِکَ قَالَ إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ عَقَّنَا [19]

کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مى‏‌نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه‏دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش منظور مى‏‌شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد

ترجمه: عرض کردم: فدایت شوم، چه مى‏‌فرمائید راجع به کسى که بر زیارت آن حضرت قدرت دارد ولى مع ذلک آن را ترک مى‏‌کند؟ حضرت فرمودند: وى عاق رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم و عاق ما بوده و به امرى که باید به آن توجّه مى‏‌کرد استخفاف نموده.

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیهما السلام قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع) مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ- قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّهٍ مُتَقَبَّلَهٍ وَ أَلْفَ عُمْرَهٍ مَبْرُورَهٍ- وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَهٍ مَقْبُولَهٍ- وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَهٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ وَ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ کُلِّ آفَهٍ أَهْوَنُهَا الشَّیْطَانُ وَ وُکِّلَ بِهِ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَحْفَظُهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِکَهُ الرَّحْمَهِ- یَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَکْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ یُفْسَحُ لَهُ فِی قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَهِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ أَنْ یروعانه [یُرَوِّعَاهُ- وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّهِ وَ یُعْطَى کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ یُعْطَى لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ نورا [نُورٌ یُضِی‏ءُ لِنُورِهِ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُنَادِی مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ شَوْقاً إِلَیْهِ فَلَا یَبْقَى أَحَدٌ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِلَّا تَمَنَّى یَوْمَئِذٍ أَنَّهُ کَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ (ع)  [20]

ترجمه: از محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر (ع) ، آن حضرت فرمودند: اگر مردم مى‏‌دانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مى‏‌کردند و بخاطر حسرت‏ها نفس‏هایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد. راوى مى‏‌گوید: عرض کردم: در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مى‌‏باشد. حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مى‏‌نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه‏دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش منظور مى‌‏شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش مى‌‏دارند

و برایش دربى به بهشت مى‏‌گشایند و کتابش را به دست راستش مى‏‌دهند و در روز قیامت نورى به وى اعطاء مى‏‌شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مى‏‌گردد و منادى نداء مى‏‌کند:
این کسى است که از روى شوق و ذوق حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت کرده و پس از این نداء احدى در قیامت باقى نمى‏‌ماند مگر آنکه تمنّا و آرزو مى‏‌کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مى‏‌بود.
عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ إِنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله تَحْضُرُ لِزُوَّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَیْنِ علیه السلام فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُم  [21]
ترجمه: از داود بن کثیر، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند: حضرت فاطمه علیها السّلام دخت حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم براى زوّار قبر فرزندش حضرت حسین بن على علیهما السّلام حاضر شده پس طلب آمرزش براى گناهان ایشان مى‏‌نماید.
در کتاب شیوه های یاری قائم آل محمد نوشته مرحوم آیه الله محمد باقر فقیه ایمانی، هر نوع و در هرجا زیارت حسین علیه السلام یاری ولی عصر ارواحنا فداه دانسته شده است.
زیارت عاشورا از معتبرترین زیارات سیدالشهداء علیه السلام است، امام صادق علیه السلام به علقمه فرمودند:
فَإِنَّکَ إِذَا قُلْتَ ذَلِکَ فَقَدْ دَعَوْتَ بِمَا یَدْعُو بِهِ مَنْ زَارَهُ مِنَ الْمَلَائِکَهِ وَ کَتَبَ اللَّهُ لَکَ بِهَا أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنْکَ أَلْفَ أَلْفِ سَیِّئَهٍ وَ رَفَعَ لَکَ مِائَهَ أَلْفِ [أَلْفِ‏] دَرَجَهٍ وَ کُنْتَ مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ حَتَّى تُشَارِکَهُمْ فِی دَرَجَاتِهِمْ وَ لَا تُعْرَفُ إِلَّا فِی الشُّهَدَاءِ الَّذِینَ اسْتُشْهِدُوا مَعَهُ وَ کَتَبَ لَکَ ثَوَابَ کُلِّ نَبِیٍّ وَ رَسُولٍ وَ زِیَارَهِ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّعلیهماالسلام مُنْذُ یَوْمَ قُتِل [22]
ترجمه: …(ای علقمه اگر اینگونه که گفتم ایشان را زیارت کنی) پس به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعاء کرده‏اند تو نیز دعاء نموده‏اى و خداوند متعال براى تو هزار هزار حسنه نوشته و هزار هزار گناه محو مى‏‌فرماید و صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو را از کسانى قرار مى‏‌دهد که با حضرت حسین بن على علیهما السّلام شهید شده‏‌اند و بدین ترتیب در درجه ایشان قرارت مى‏‌دهد و شناخته نمى‏شوى مگر در زمره شهدائى که با آن حضرت شهید شده‏‌اند و ثواب تمام انبیاء و رسولان و کسانى که زیارت امام حسین علیه السّلام را از زمان شهادتش تا به الآن نموده‏اند را برایت مى‏‌نویسد.
در انتها نیز به علقمه فرمودند:
قَالَ عَلْقَمَهُ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ علیهما السلام یَا عَلْقَمَهُ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ بِهَذِهِ الزِّیَارَهِ مِنْ دَهْرِکَ فَافْعَلْ فَلَکَ ثَوَابُ جَمِیعِ ذَلِکَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی  [23]
ترجمه: علقمه مى‏‌گوید: حضرت ابو جعفر امام باقر علیه السّلام فرمودند:اى علقمه اگر بتوانى هر روز با این زیارت امام حسین علیه السّلام را زیارت کنى البتّه این کار را انجام بده که ان شاء اللَّه تمام ثواب‏هائى که ذکر شده برایت منظور گردد.
در این زیارت نیز عرضه می داریم:
وَ أَسْأَلُهُ … أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِکُمْ- مَعَ إِمَامٍ مَهْدِیٍّ نَاطِقٍ لَکُم‏
ترجمه: و نیز روزى من کند که در رکاب ظفر قرین حضرت امام مهدى علیه السلام که‏ ناطق شما است خون شما را مطالبه کنم‏.
خداوندا همگی ما را از یاوران سیدالشهداء قرار ده تا به این وسیله در صف یاران حجه بن الحسن المهدی علیه السلام قرارگیریم.