ولادت پیامبر (ص)

به اتفاق علماى شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سید الانبیاء محمد مصطفى (ص) واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.[1]
نام آن حضرت محمد (ص) و کنیه ایشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است.[2]
هنگام ولادت، نور از پیشانى آن حضرت لامع بود و بوى مشک از ایشان ساطع می‌گشت. نورى در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد و همه آنان در آن روز لال بودند و نمی‌توانستند سخن بگویند.
ملائکه مقرب و ارواح اصفیاء پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند و ابریق‌ها و تشت‌ها از طلا و نقره و زمرد بهشت حاضر کردند و براى حضرت آمنه شربت‌ها از بهشت آوردند که او آشامید. آن حضرت را بعد از ولادت به آب‌های بهشت غسل دادند و به عطرهاى فردوس معطر کردند.[3]
معجزات ولادت حضرت
در روز ولادت آن حضرت هر بتى که در هر جاى عالم بود به رو درافتاد و چهارده کنگره از ایوان کسرى فروریخت. دریاچه ساوه که آن را می‌پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادى ساوه که مهر و موم‌ها بود کسى آب در ندیده بود آب جارى شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید و طاق کسرى از میان به دونیم شد که تا امروز نمایان است.[4]
هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد: «جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل کان زهوقا».[5]
خصوصیات حضرت
هرگز مگس بر بدن مبارک آن حضرت نمی‌نشست. هرگاه چشم مبارکش ‍ خواب بود دلش بیدار بود و می‌دید و می‌شنید چنانکه در بیدارى می‌دید و می‌شنید. حضرت از قفاى خود چنان می‌دید که از پیش روى می‌دید.
بر هر حیوانى که سوار می‌شد هرگز پیر و لاغر نمی‌شد.[6] آن حضرت حمارى به نام یعفور داشتند. هر زمان که فرمان می‌داد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه‌اش می‌رفت و سر بر در می‌کوفت و به اشاره او را حاضر می‌ساخت.[7]
از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد و چون سر از سجده برداشت دست به سوى آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود و سپس نورى از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.[8]
معجزات حضرت
پیامبر (ص) معجزات بسیارى داشت که از جمله آن‌ها نمونه‌های زیر است[9]:
1. مستجاب شدن دعاى آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران.
2. سخن گفتن آن حضرت با حیوانات.
3. آگاهى بى همه لغت‌ها و قدرت بر سخن گفتن به همه آن‌ها.
4. مهر نبوت بر پشت مبارکش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زیادتى می‌کرد.
5. آب از میان انگشتان مبارکش جارى شد، به‌قدری که جمع بسیارى سیراب شدند.
6. سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می‌گفت و مردم می‌شنیدند.
7. وجود مقدسش در آفتاب سایه‌ای نداشت.
8. هرگاه آب دهان مبارک به چاهى می‌افکند در آن چاه برکت به هم می‌رسید و پر از آب می‌شد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردى می‌مالید شفا می‌یافت.
9. دست مبارک آن حضرت به هر طعامى که می‌رسید بابرکت می‌شد و از طعام کم جماعت کثیر را سیر می‌کرد.
10. هرگاه بر زمین نرم راه می‌رفت جاى پایش نمی‌ماند و هنگامى که بر سنگ سخت راه می‌رفت اثر پاى مبارکش می‌ماند.
روز ولادت حضرت روز شریف و بابرکتى است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد (ص) حرمت آن را نگه داشته‌اند و حق این روز را ادا کرده و روزه گرفته‌اند. کسى که 17 ربیع‌الاول را روز بگیرد خداوند متعال ثواب یک سال روزه را به او می‌دهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.[10]