مرگ یزید بن معاویه
در سال 64 ه در شب چهاردهم ربیع‌الاول یزید بن معاویه بن ابى سفیان در سن 39 سالگى یا 37 سالگى به درکات جحیم شتافت.[1] اقوال دیگر در مرگ یزید دوازدهم و پانزدهم این ماه است.[2]
مادر یزید میسون دختر بجدل کلبى است. او کسى است که غلام پدر خود را به خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همین‌جاست که طبق فرمایش ائمه (ع) قاتل امام حسین (ع) ولد الزناست، که این کلام شامل شمر، عمر سعد، ابن زیاد و غیر آن‌ها نیز می‌شود.
او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز
و تارک الصلوه بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین (ع) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین (ع) و عمه سادات زینب کبرى (ع) و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت برد.
او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد.[3] بعد از این ماجرا فرزندانى به هم رسیدند که پدر معینى نداشتند. بعد از آن قتل و غارتى در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوى هتک گردید و مردم را داخل حرم مطهر کشتند.
در علت مرگ او چند قول است: یکى اینکه به بلاى ناگهانى هلاک شده است. شیخ صدوق (رحمه الله) مى‌فرماید: یزید شب با حال مستى خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند.
احمد بن حنبل و جماعتى از اهل سنت لعن یزید را تجویز کرده‌اند و عده‌ای از آنان معتقد به کفر یزید هستند و ابن جوزى کتابى بر رد یزید نوشته است.[4]
در این روز زیارت امام حسین (ع) مناسب است.[5]
